اینکه میبینی من و تو از یاد خدای متعال همیشه و در همه احوال غافل هستیم و حتی هر چه تصمیم میگیریم که همیشه و در هر حالی به یاد او باشیم، موفق بر این امر نمیشویم و باز به غفلت کشیده …
اینکه میبینی من و تو از یاد خدای متعال همیشه و در همه احوال غافل هستیم و حتی هر چه تصمیم میگیریم که همیشه و در هر حالی به یاد او باشیم، موفق بر این امر نمیشویم و باز به غفلت کشیده میشویم، برای این است که دلهای ما کاملا در اسارت اغیار و در اسارت تعلق به آنها و محبت آنهاست و چون در اسارت آنهاست، همیشه و در همه احوال هم به یاد آنها و در فکر آنها و غرق در آنهاست.
زیرا دل همیشه یاد آن میکند که در اسارت آن است و این، یک حقیقت مسلم است و هیچ شکی در آن نیست.
رساله محبت؛ آیت الله محمد شجاعی
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است