در مذمت حسادت

حسد عبارتست از تمنّا و آرزوی زوال امتیاز و نعمتی از شخصی (برادر یا خواهر دینی ) که حق مسلم و صلاح آن شخص باشد ولی اگر تمنّای زوال نعمت از آن شخص را نکند بلکه فقط مثل آن را از برای خود …

حسد عبارتست از تمنّا و آرزوی زوال امتیاز و نعمتی از شخصی (برادر یا خواهر دینی ) که حق مسلم و صلاح آن شخص باشد ولی اگر تمنّای زوال نعمت از آن شخص را نکند بلکه فقط مثل آن را از برای خود بخواهد آن را غبطه خوانند.
داستان حسودان غم انگیزترین داستانی است که در صفحات زندگی بشر خوانده می شود چشمان حسود بر زیبایی و عظمتها و امتیازات است درونش در آتش سوزان شعله ور به جرأت می توان حسد را اشد امراض نفسانیّه نامید چرا که صاحب خود را به عذاب دنیا گرفتار و به عقاب عقبی مبتلا می سازد.
حسود در دنیا لحظه ای از حزن و الم بدور نیست چون با دیدن صاحبان نعمت متألّم می شود و آتش کینه و حسادتش شعله ور و از آنجایی که رحمت و نعمت خداوند بر بندگانش بی نهایت و پیوسته است حسودان پیوسته در عذاب اند و اصلاٌ به محسود ضرری نمی رسد بلکه ثواب و حسنات او زیاد می شود چرا که شخص حسود جهت غیبتی که از او می کند و سخنی که نباید در حق او بزند وزروبال محسود را بر دوش خود می گیرد و اعمال صالحه خود را به دیوان اعمال او منتقل می کند و این ضرر اخروی حسادت ورزیدن است و در آیه قرآنی دستور داده شده است که از شرّ حاسدا به خدا پناه برده شود:
"قل اعوذ برب الفلق ....و من شر حاسد اذا حسد"
در تفسیر برهان از امام صادق(ع) روایت کرده که در معنای " اذا حسد" فرمود: مگر ندیده ای که حسود هنگامیکه به تو می نگرد چگونه چشم هاش را می گشاید این است معنای حسد ورزیدن یعنی ممکن است حسود از راه چشمش محسود را از پا درآورد.
روایات وارده در توبیخ حسد از زبان پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) در حد تواتر است که جای تردید در قبح و زشتی این حالت روانی نمی گذارد از آنجمله معاویهٔ بن وهب می گوید که امام صادق (ع) فرمودند: آفهٔ الدین الحسد و العجب والفخر یعنی: آفت دین حسد و از خود راضی بودن و فخر نمودن است. داوود رقی از امام صادق (ع) نقل می کند که رسول خدا (ص) فرمودند: خداوند به موسی بن عمران (ع) وحی فرمود که به مردم بدان جهت که از فضل و رحمت و احسان خود داده ام حسادت مکن و چشمانت را به سوی فضلی که به آنان داده شده است دراز مکن و نفس خود را دنبال آنان مینداز زیرا حسود بر نعمتهای من غضباناک است و از قسمتی که میان بندگانم تقسیم نموده ام جلوگیری می نماید و کسی که این صفت خبیث را داشته باشد من از او نیستم و او از من نیست. همچنین حضرت علی (ع) در خطبه ۸۶ این خصلت ناپسند را نکوهش می نمایند: و لا تحسدوا فانّ الحسد یاکل الایمان کما تأکل النّار الحطب یعنی: به یکدیگر حسد نورزید که حسد ایمان را می خورد چنانکه آتش هیزم خشک را.‏
روزی رسول خدا (ص) به اصحابش فرمود: "ای یاران من آگاه باشید مرضی که مردم پیش از شما گرفتار شدند بسوی شما روی آورده و آن بیماری حسد است که موی را نمی زداید ولی دین را ریشه کن می کند و نجات از آن به این است که انسان دست و زبانش را نگاه دارد و دشمنی برادر دینی را در دل نداشته باشد". و از کلام بعضی حکماست که "حسد جراحتی است که بهبود از برای آن نیست" پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: " ای مردم راستی شیطان آدم را از بهشت بیرون کرد به سبب حسدی که داشت پس حسد نداشته باشید که اعمالتان هدر شود و از راه دین بیرون شوید " .
و یکی از بزرگان دین گفته است که : " حاسد را از مجالس و مجامع عاید نمی شود مگر مذمت و ذلّت و از ملائکه به او نمی رسد مرگ بغض و لعنت و از خلق نفعی نمی برد مگر غم و محنت و در وقت مردن نمی بیند مگر هول و شدت و در قیامت چیزی به او نمی رسد مگر عذاب و فضیحت ".

عارف ایرانی