اضطراب، بارزترین علت نارضایتی از خود

هنگامی که موضوعی در ذهن و ضمیر انسان، حالات یا شرایطی را بوجود آورد که توجه و تمرکز انسان را به خود جلب کند و مقداری از انرژی روانی انسان را به سمت خود بکشد با پدیده ای به نام احساس(Feeling) …

هنگامی که موضوعی در ذهن و ضمیر انسان، حالات یا شرایطی را بوجود آورد که توجه و تمرکز انسان را به خود جلب کند و مقداری از انرژی روانی انسان را به سمت خود بکشد با پدیده ای به نام احساس(Feeling) مواجه هستیم. احساس با اغلب حالات روانی انسان همراه است که هم می تواند شادی آفرین و هم ناراحت کننده باشد. به عبارت دیگر زمانی که احساس برانگیخته شده از کنترل انسان خارج شود فرد دچار نارضایتی از خود و حالات خود شده و تمامی تلاش خود را در جهت بهبود یا کنترل احساس خود انجام می دهد. در غالب موارد انسان توانایی کنترل صحیح احساسات خود را نداشته و بدین ترتیب انسان در مقابله و برای به اصطلاح کنترل احساسات خود یا بی حس می شود یا غالبا وارد مرحله یا حالات دیگری شده که به آن هیجان(Emotion) می گویند که همراه خود انرژی داشته و این انرژی باعث علائم و نشانه هایی در جسم و ضمیر انسان می شود.
اضطراب عبارت است از احساس(Feeling) ناراحت کننده ای که به صورت یک هیجان(Emotion) ناگهانی و غیرقابل کنترل به انسان وارد می شود.
پیدایش اضطراب و انواع آن به علت فعال شدن مکانیسم های دفاعی بدن برای مبارزه با فرار ترشح آدرنالین از غدد فوق کلیوی است و موادی که از تجزیه آدرنالین در بدن جمع می شوند (کاتکول آمین) نهایتا بخشهای مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهند. لازم به ذکر است این حالت به اشتباه، ترس و ترسیدن تلقی می شود در حالی که ترس(Fear) زمانی رخ می دهد که انسان با خطری خارجی و واقعی مواجه شده که باعث بروز تفکر و عکس العمل در انسان می شود که لازم، مفید وحتی حیاتی است مانند زمانی که انسان در یک سفر هوایی متوجه نقص فنی یا سقوط هواپیما می شود، در صورتی که اضطراب نه خارجی است بلکه داخلی است و نه واقعی است بلکه خیالی است و غالبا مربوط به آینده می شود.
زنان دو برابر مردان دچار اضطراب می شوند و روزانه ۸۰ درصد مردم جهان با اضطراب و انواع آن دست و پنجه نرم می کنند.
مطالعات نشان می دهد بارزترین علت اضطراب در انسان نارضایتی از خود (بویژه نارضایتی از ظاهر ، شخصیت و زندگی خود) و از آن مهمتر نگرانی و توجه بیمارگونه به نظر و قضاوت دیگران است که بویژه در فرهنگهایی که ملاک برتری افراد در مقایسه شکل گرفته است بروز اضطراب امری بدیهی است تا آنجا که فرد خود نیز دست به مقایسه خود با دیگران زده که به همراه آن نارضایتی از خود را به دنبال دارد. توجه به نظر و قضاوت دیگران ابتدا توسط خانواده و تا سن ۸ سالگی به کودک آموخته می شود و کودک انسانی در همان آغاز متوجه این اصل می شود که زمانی خوب و درست عمل می کند که نه خود بلکه دیگران او را تشویق کرده و از عمل او راضی باشند و در پی آن اجتماع آن را تشدید یا تا حدود کمی تعدیل می سازد زیرا ۷۰ درصد شخصیت انسان تقریبا تا سن ۸ سالگی تکمیل می شود.
مطالعات صورت گرفته نشان می دهد اضطراب در ایران شایع ترین بیماری روانی است و حدود۶۵ درصد ایرانی ها درچار اضطراب و انواع آن هستند که این اضطراب فرهنگی زمینه ساز کاهش اعتماد به نفس و نارضایتی از زندگی می شود.
همانگونه که اشاره شد اصلی ترین علت اضطراب نگرانی انسان از قضاوت و نظر دیگران است که انسان را از زندگی واقعی به رویا پردازی می رساند و همچنین فرد برای کنترل اضطراب خود تلاشی در جهت ظاهر سازی (مانند تجملات، لباس های گران قیمت، آرایش مو و صورت و...) می کند و لی متاسفانه اضطراب همچنان در جای خود باقی است و به هر شکلی خود را بروز می دهد. روانشناسان موثرترین راه پیشگیری از اضطراب را عدم توجه فرد به نظر و قضاوت دیگران می دانند. البته استفاده از داروهای ضد اضطراب مانند بنزودیازپین ها نیز برای کوتاه مدت موثر است ولی اثربخش ترین روش برای مهار و کنترل اضطراب ابراز بی پروای خود و بی اهمیت بودن نسبت به نظر و قضاوت دیگران است به عبارت دیگر انسان می بایست خود را با تمامی خصوصیات خوب و بد خود بپذیرد و انرژی روانی خود را بدون توجه به دیگران تخلیه کند و حتما در راستای آن، تلاش در جهت حذف تفکرات بی جا و استفاده از روشهای کسب آرامش و مراقبه، حضور در اجتماع و فعالیتهای اجتماعی به منظور فراگیری فنون و مهارتهای زندگی، ورزش روزانه و دائمی (ورزش باعث ترشح قدد مختلف در بدن انسان می شود که نتیجتا فرد را به رضایت از خود و آرامش می رساند)، گوش دادن به موسیقی و یادگیری آلات موسیقی را فراموش نکند.

نویسنده : اصلان اژدری