تریاژ در حوادث غیر مترقبه

تریاژ، طبقه بندی بیماران بر اساس شدت ضایعات یا بیماری می باشد. تریاژ مصدومین معمولاً توسط پرسنل فوریتهای پزشکی در محل حادثه و یا پس از ورود بیمار به بیمارستان توسط پرسنل بخش …

تریاژ، طبقه بندی بیماران بر اساس شدت ضایعات یا بیماری می باشد. تریاژ مصدومین معمولاً توسط پرسنل فوریتهای پزشکی در محل حادثه و یا پس از ورود بیمار به بیمارستان توسط پرسنل بخش اورژانس انجام می شود. پس از بررسی بیمار، نوع مراقبتهای مورد نیاز وی مشخص می شود. در طبقه بندی تریاژ، بیمارانی که نیازمند مراقبت های فوری هستند در اولویت قرار دارند . پرسنل و تجهیزات برای کمک به این بیماران به منظور افزایش شانس زنده ماندن مورد استفاده قرار می گیرند. در حوادث غیرمترقبه DISASTER ) ) معمولاً تعداد بسیار زیادی از مردم، مصدوم یا بیمار می شوند و سیستم مراقبتی به طور ناگهانی با تعداد زیادی افراد نیازمند مراقبت مواجه می شود، بطوریکه منابع درمانی جامعه قادر به مراقبت از همه آنها نیست. در این شرایط تریاژ به روش معمول کاربرد ندارد . کمبود پرسنل و تجهیزات باعث
می شود که طبقه بندی تریاژ تغییر کند و بجای مراقبت از بیماران شدیداً بدحال، تریاژ باید با تأکید بر افرادی باشد که بهترین شانس را برای بقا و ادامه حیات دارند. بنابراین در این شرایط برخلاف معمول کسانی که نیاز به مراقبتهای ویژه دارند، اولویت اول محسوب نمی شوند، چون باید پرسنل و امکانات جهت مراقبت از مصدومینی به کار گرفته شوند که امید به زنده ماندن آنها بیشتر است. بنابراین آموزش پرسنل فوریتهای پزشکی و پرسنل تیم درمان جهت این نوع تریاژ در مواقع بروز حوادث غیرمترقبه و حوادثی که قربانیان بسیار دارند، ضروری می باشد. همچنین آماده نمودن آنان با تمرینات متعدددر شرایط معمولی باعث می شود که در مواقع لزوم مراقبت از مصدومین سریعتر و بهتر صورت گیرد.
تریاژ یک لغت فرانسوی به معنی طبقه بندی نمودن و گروه بندی کردن است و اولین بار در جنگ جهانی اول بکار برده شد و در حوادث غیر مترقبه جهت بهتر تعیین نمودن نیازهای قربانیان آسیب دیده لازم است. هدف تریاژبکار بردن بهتر روش برای نجات بیشترین گروه آسیب دیده است. اهمیت نجات جان یک انسان رو به مرگ به حدی است که خداوند متعال در قران کریم آن را با زنده کردن جامعه بشری برابر دانسته است. تریاژ مجروحان نشان از یک حادثه غیر مترقبه مثل یک زلزله ی شدید یا سیل از چند جهت با تریاژ معمولی متفاوت است، بعد از زلزله قربانیان در منطقه وسیعی پراکنده شده اند، امکانات پزشکی محدود است ،مدتی که طول می کشد تا بیمار تحت مراقبت استاندارد پزشکی قرارگیرد قابل پیش بینی نیست و بالآخره تخلیه ی سریع بیماران امکان پذیر نیست . بر اساس طرح «مقابله با حادثه» هر بیماری که با دریافت کمک پزشکی حداقل۵۰ درصد احتمال زنده ماندن داشته باشد باید این کمک را دریافت کند. اولویت بندی قربانیان برای درمان می تواند با چندین روش انجام شود ، بعضی از جوامع از کد رنگی استفاده می کنند. اولویت اول یا Urgent که بسیار اورژانسی است و با رنگ قرمز مشخص می شود. اولویت دوم Delayed اورژانسی است ولی زمان برای درمان هنوز حیاتی نگردیده است که با رنگ زرد مشخص می شود. در اولویت سوم Wounded Walking قربانیان این طبقه آسیب های جزئی دارند که با رنگ سبز مشخص می شود. واما در اولویت چهارم افراد درحال مرگ ویا مرده قرار دارند که با رنگ سیاه مشخص می شود. باید توجه داشت که عملیات احیاء قلبی- ریوی به طور معمول در شرایطی که تعداد مجروحان خیلی زیاد است
انجام نمی شود.این عملیات فقط در صورتی قابل اجراء است که برای انجام آن پرسنل و وسایل کافی به نحوی آماده باشدکه امرمراقبت وامداد رسانی را به سایر بیماران مختل نکند.

مرضیه مومن نسب ،
سیمامحمدحسینی