عکس ، دروغگوی بزرگ

تقریبا" تمام مردم دنیا، عکس را به مثابه یک سند معتبر می دانند، دولتها ما را با آن می شناسند و برای تشخیص هویت ما آن را روی پاسپورت و گواهینامه های ما نصب کرده و به آن استناد می کنند. …

تقریبا" تمام مردم دنیا، عکس را به مثابه یک سند معتبر می دانند، دولتها ما را با آن می شناسند و برای تشخیص هویت ما آن را روی پاسپورت و گواهینامه های ما نصب کرده و به آن استناد می کنند. اما آیا عکس همیشه یک آینه صادق و تمام نمای جهان است؟ ما همه روزه در بسیاری از شاخه های عکاسی شاهد تناقض محتوای برخی از عکسها با واقعیت هستیم. چه فراوان پیش میآید که عکاسان خبری به عنوان شاهد یک اتفاق به گونه ای عکاسی می کنند که واقعیت کاملا" وارونه جلوه کند، چرا که خود آنها و یا روزنامه آنها اینگونه می خواهند...این روزها بسیار برخورد میکنیم با عکسهای هنری که عکاسان آنها، توهمات شخصی خود را که هیچ تناسبی با واقعیت ندارد به تصویر می کشند و طوری وانمود می کنند که گویی هیچ چیز در دنیا به اندازه این خیالات ، موجودیت ندارد....همینطور یک عکاس تبلیغاتی تلاش می کند تا سوژه اش اعم از کالا یا خدمات بهتر از کیفیت واقعی اش در عکس به نمایش در آید، حتی ممکن است تصمیم بگیرد که در عکس خود دست به یک گویش بسیار اغراق آمیز بزند و یا به قولی دیگر یک دروغ شاخدار بگوید....... و حالا سوال اینجاست که آیا دروغ پردازی از طریق عکس ، سوءاستفاده از خوش باوری مردم نسبت به عکس است؟ جواب این سوال را من به این شکل می دهم که باید دید هدف از این دروغگویی چیست؟... اگر وارونه جلوه دادن یک خبر به بالا نگهداشتن روحیه فعال جامعه کمک می کند یا به هر حال فوایدی دارد که واقعا" به صلاح جامعه است... اگر واقعی جلوه دادن توهمات یک عکاس هنری در باروری فکر و اندیشه دیگران تاثیر گذار باشد...اگر اغراق در یک عکس تبلیغاتی منجر به افزایش گردش اقتصادی در جامعه شود... می توان نتیجه گرفت که عکاسان خیرخواه، دروغ گوهایی هستند که دشمن خدا نیستند.

http://kiani.akkasee.com/plist/۱۰