حسن‌بن زيد (داعى کبير ـ ۲۵۰ تا ۲۷۰ هجرى قمرى)
از امامان معروف زيديه و مؤسس دولت علويان طبرستان بود. او که در رى مى‌زيست به دعوت مردم طبرستان که با امير خراسان اختلاف داشتند و به رويان رفت. او در مدت سه سال تمام مازندران، بخش اعظم ديلمان و گرگان را گرفت و سپس تا رى و قزوين هم توسعه يافت.
او يک‌بار در ۲۵۹ توسط يعقوب ليث شکست خورد و گريخت ولى دوباره بازگشت و مجدداً متصرفات خود را در طبرستان و گرگان به‌دست آورد.
محمد‌بن زيد (۲۷۰ تا ۲۸۷ هجرى قمرى)
برادر و جانشين حسن‌بن زيد بود. او در جنگ با يکى از اميران سامانى کشته شد. پس از آن گرگان و طبرستان مدت ۱۳ سال جزو قلمرو سامانيان بود.
حسن‌بن على
ملقب به ناصر کبير و اُطروش (۳۰۱ تا ۳۰۵ هجرى قمري) با کمک يکى از امراى سامانى طبرستان را به‌دست آورد. در تاريخ به‌دليل حکومت دادگرانه وى تحسين شده است.
حسن‌بن قاسم (داعى صغير ـ ۳۰۵ تا ۳۱۶ هجرى قمرى)
جانشين ناصر کبير شد. او چند جنگ با سامانيان کرد و گرگان را به قلمرو خود افزود ولى در ۳۱۶ از اسفاربن شيرويه، سردار ديلمى شکست خورد و کشته شد و طبرستان به‌دست آل‌زيار افتاد.