در روستاها هنگامى که دام‌ها را براى تعليف به چرا مى‌برد در فاصله‌هاى معينى از روز دام را در زمين موردنظرى جهت استراحت به‌حال خود گذارده تا کود حاصله از دام سبب تقويت کشت زمين گردد.
در عشاير هر چند يک بار در ميان قطعه زمين مشخصى که در آيش است خانوارها و خويشاوندان آنها سياه‌چادر خود را برپا داشته و دام‌هاى خود را در اطراف چادر نگهدارى مى‌نمايند تا بدين‌وسيله کود حاصله از دام باعث تقويت زمين گردد، هنگامى‌که تشخيص داده شد زمين به اندازه کافى (نسبي) تقويت شده است محل چادر خود را به نقطه ديگرى انتقال مى‌دهند و بدين‌ترتيب به دفعات جاى سياه‌چادر را تغيير مى‌دهند. در برخى دهات مجموع زمين‌هاى قابل کشت ده را به دو دسته تقسيم مى‌نمايند و هر سال يکى از قسمت‌هاى آن را مى‌کارند و قسمت ديگر را بدون شخم زدن به‌حال خود مى‌گذارند و محليان اين عمل را چاق کردن زمين مى‌نامند ولى در عرف محل از آن به‌عنوان آيش ياد مى‌کند.