همانطور که شما به ميز کار و به مکانى براى کار کردن احتياج داريد کودک شما نيز به‌جائى براى بازى احتياج دارد. آيا اين امکان را داريد که در آپارتمانتان يک اطاق به طفل خود اختصاص بدهيد؟ دربارهٔ اينکه چطور اطاق را براى اين کار مرتب کنيم در مباحث بعد باز هم توضيج مى‌دهيم. اما بچهٔ خيلى کوچک را که نمى‌توانيد در اطاق تنها بگذاريد، او به گريه خواهد افتاد و خود را تنها احساس خواهد کرد. حتى در اواخر سنين طفوليت ( ۲ الى ۶ سالگى) نيز بسيارى از کودکان دوست دارند در کنار بزرگ‌تران بازى کنند. اين خود يک تسکين است براى کسانى که جاى کافى ندارند که يک اطاق به طفل اختصاص دهند. پس کافى است که فقط گوشه‌اى از اطاق نشيمن و يا آشپزخانهٔ خود را در اختيار کودک بگذاريد.
قاليچهٔ کوچکى زيرش پهن کنيد چون کودک بيشتر دوست دارد روى زمين بنشيند. اما کمى که بزرگ‌تر شد ترجيح مى‌دهد که مبل اختصاصى داشته باشد. مثلاً يک صندلى کوچک، يک چهارپايه و يک رگال براى وسايل بازى وى. مبل‌هاى مختلفى مخصوص اطفال عرضه مى‌شود که داراى فرم ساده‌اى هستند. اين مبل‌هاى ساده براى کودک بيشتر و بهتر مورد استفاده است تا مبل‌هاى مخصوص بزرگ‌تران. مثلاً يک چهارپايهٔ ساده که لحظه‌اى طفل رويش مى‌نشيند و در لحظهٔ ديگر آن را برمى‌گرداند و داخل آن عروسک خود را مى‌خواباند، و يا آن را مى‌کشد و به‌عنوان ماشين مورد استفاده قرار مى‌دهد و يا به‌عنوان کشتى و يا قطار با آن بازى مى‌کند، و يا بالأخره از آن بالا مى‌رود.
امر اختصاص دادن مکانى به طفل ابتدا به راحتى صورت نمى‌گيرد. طفل در محدودهٔ خودش بند نمى‌شود حتى اگر آنجا براى وى خيلى مقبول ترتيب داده باشيم. حال بايد ببينيم اندازهٔ آپارتمان‌هاى امروزه را مورد ملامت قرار مى‌دهند، در حالى‌که سابقاً نيز همهٔ خانواده‌ها در خانه‌هاى بزرگ زندگى نکرده‌اند. اطفالِ بى‌شمارى در گوشهٔ کوچکى از آشپزخانه بزرگ شده‌اند.
مزيت آپارتمان‌هاى مدرن امروزى در اين است که توسط دستگاه‌هاى حرارتى (شوفاژ، فن کوئل و غيره) همه جاى آن گرم است و در نتيجه همه جا حتى سر سرا نيز قابل استفاده است. و بچه‌هاى کوچک مى‌توانند به خوبى در تمام اطاق‌هاى آپارتمان زندگى کنند.
طفل کوچک بايد بتواند در هواى آزاد نيز بازى کند. اگر او بايد سالم باشد پس بايد از هواى تازه استنشاق کند. در اين باره در صفحات بعد باز هم صحبت خواهيم کرد. در بيرون از آپارتمان، او با عناصر طبيعى (مثل شن، خاک، آب و برف) بازى خواهد کرد و بعد خواهيم ديد که آشنائى با اين عناصر چقدر مهم است. اما امروزه در مورد بازى در فضاى بيرون بسيار جاى تأسف است. زيرا هنگام شهر سازى و احتياجات کودکان توجه نمى‌شود. سطح زمين‌هاى بازى براى اطفال در مقايسه با ساير موارد (مثلاً سطوح ماشين‌رو و غيره) بسيار ناچيز است.
به‌عنوان مثال در، يکى از شهرهاى بزرگ کشور آلمان غربى سطح ماشين رو را هفت برابر زمين بازى اطفال در نظر گرفته‌اند. در سوئيس پس از سرشمارى براى هر طفل ۶ متر مربع زمين اختصاص داده‌اند. در سوئد ۷ متر مربع، در روسيه ۸ مترمربع و در انگلستان تا ۲۰ متر مربع بالغ مى‌شود. در خانه‌هاى اجاره‌اى و در مجتمع‌هاى بزرگ براى اطفال حقى قائل نشده‌اند و فضاى سبز فقط براى تماشا است. روى آن نبايد قدم گذاشت. در حياط نيز ماشين رفت و آمد مى‌کند. در خيابان‌ها نيز که جاى بازى نيست، آنجا خطرناک‌ترين محل براى کودکان است. رانندگان به اعصاب و عکس‌العمل ضعيف اطفال توجه چندانى نمى‌کنند بنابراين خطر مرگ هر آن در کمين است. ساليانه حدود ۶۸۳ طفل و نوجوان در اثر بيمارى واگيردار مى‌ميرند، در حالى‌که در اثر تصادف با ماشين، اين رقم به ۱۵۵۰ نفر در سال مى‌رسد که برابر است با شاگردان ۶۲ کلاس اگر هر کلاس ۲۵ شاگرد داشته باشد و يا جميع شاگردان دو مدرسهٔ بزرگ. آيا ارقام تکان دهنده‌اى نيستند؟
اين اتفاقات در شهرهاى بزرگ به مرابت بدتر است. در روستاها اطفال به خاطر عدم توجه مادران دچار حادثه مى‌شوند. زيرا بانوان روستا در نتيجهٔ کار زياد، وقت کافى براى کودکان خود ندارند.
چه تعداد از کودکان به يک زمين بازى دسترسى دارند؟ اين مطلبى بود که از ۱۱۰۰۰۰ بچه مدرسه در شهر فرانکفورت سؤال کردند و ۹۸۰۰۰ از آنان پاسخ دادند که زمينى براى بازى ندارند. از اطفال کوچک هم که نمى‌توان چنين سؤالى کرد.
خواهش مى‌کنيم مقدارى از وقت خود را صرف کودکتان کنيد! و او را از اين نعمت که بتواند بيرون بازى کند محروم نکنيد. شما مشاهده خواهيد کرد که طفل شما در اين هنگام چقدر خوشبخت و راضى است و چطور شادمانه به خانه مراجعت مى‌کند مخصوصاً اگر اجازه داشته باشد خود را کثيف کند و مجبور نباشد مواظب لباس خوب خود باشد.
پس يک زمين بازى مثل يک واحه است در شهر و بعضى به‌خصوص بسيار مرتب و تميز و مجهز هستند. بعضى ديگر در مقابل داراى شن کثيف، وسايل کهنه و شکسته و يک نواخت و بعضى هم فاقد وسايل بازى مثل سرسره، اَلّٰاکُلنگ، تاب و غيره مى‌باشند.
اگر شما باغى داريد و يا در روستا زندگى مى‌کنيد، کودک شما با وسايلى که پيدا مى‌کند مانند، سنگ، چوب، برگ و دانه‌هاى مختلف مثل بلوط و گردو و غيره مى‌تواند بازى کند. ما در شهر طفل مطلقاً و کاملاً وابسته به اسباب‌بازى‌هائى است که بزرگ‌تران براى وى تهيه مى‌کنند؛ چون هيچ چيز غير از آن براى بازى يافت نمى‌شود. در آپارتمان‌هاى جديد چيزى جز وسايل زندگى که مرتب چيده شده وجود ندارد، و در حياط نيز طفل روى موزائيک و آسفالت يا بتن ايستاده است. فقط سطل خاکروبه در گوشهٔ حياط يافت مى‌شود.