مادر با اشتياق فوق‌العاده انتظار دندان در آوردن طفل خود مى‌باشد. اولين دندان‌ها در نيمهٔ دوم سال ظاهر مى‌گردد. بعضى اطفال در شش ماهگى و زودتر، اولين جفت دندان آنها ظاهر مى‌گردد، و عده‌اى ديگر، حتى در موقعى که راه مى‌روند و حرف مى‌زنند، هنوز در دهان آنها دندانى پيدا نشده است. دندان‌هاى طفل هر چه ديرتر بيرون آيد، داراى کيفيتى بهتر خواهد بود، مدتى قبل از شکفتن لثه و بيرون زدن دندان‌ها، طفل مرتباً مى‌خواهد چيزى را دندان بگيرد و بجود. هر چيز که در دسترس خود بيابد براى جويدن، آن را به دهان مى‌برد، و با آروارهٔ سخت خود به اصطلاح معروف آن را نيش مى‌زند در اين موقعيت بايد عروسک و اشيائى که در اختيار او است فقط لاستيکى باشد و بهتر است آنها را با نوارى به کنارهٔ تخت يا کالسکه يا پارک طفل محکم نمائيم. پزشکان توصيه مى‌کنند که اشياء سخت از جنس چوب، عاج و امثال اينها در دسترس اطفال قرار نداشته باشد. و همچنين اشياء لاکى هم نامناسب بلکه خطرناک هستند؛ زيرا ممکن است شکسته شود و دهان طفل را زخمى نمايد. وقتى طفل شروع به جويدن مى‌کند، بايد برنامهٔ غذائى او را قدرى تغيير داد، به‌طورى که در آن غذاهاى جويدنى نيز منظور شود. دندان‌هاى طفل سالم جفت‌جفت به ترتيبى که در زير بيان خواهد شد، بيرون مى‌آيند:
- دندان‌هاى پيش
- دندان‌هاى اطراف پيش
- دندان‌هاى آسياى کوچک
- دندان‌هاى نيش
- دندان‌هاى آسياى بزرگ
اولين دندان‌ها، به‌نام دندان‌هاى شيرى است که تعداد آنها ۲۰ عدد مى‌باشد.
دندان‌هاى نيش تقريباً با اتمام اولين سال زندگى در دهان طفل ظاهر مى‌شوند. وقتى طفل سنش به دو سال و نيم مى‌رسد، تعداد دندان‌هاى او کامل خواهد بود. گاهى انحرافاتى در زمان ظهور دندان‌ها پيدا مى‌شود. اين انحرافات اهميت زيادى ندارند. اما تغيير در رنگ و فرم دندان حائز اهميت و در خور توجه است، چون از وجود راشيتيسم حکايت مى‌کند.
ظهور دندان‌ها يک کار طبيعى و سير تکاملى بدن است. پس دليلى ندارد که کسالت‌هائى که همزمان با آن در وجود طفل پيدا مى‌شود آن را به حساب عوارض در آوردن دندان گذارده و به آن بى‌توجهى گردد. البته دهان کوچک طفل در اين دوران بزاق زيادى ترشح مى‌کند، از بينى طفل هم کمى آب جارى مى‌گردد، زيرا طفل کمى تحريک شده است. حالا بيشتر هم فرياد مى‌کشد و مانند قبل آرام نمى‌گيرد. اما اينکه آيا طفل در اين موقعيت دچار تب هم مى‌شود يا خير؟ به اين سؤال هنوز جوابى داده نشده است.
به هر حال، در هنگام دندان در آوردن، ظهور تب و پيدايش ساير علامات بيمارى، مانند اسهال و غيره را چنانچه صرفاً به حساب عوارض طبيعى دندان درآوردن بگذاريم بسيار خطرناک است؛ چون اين بيمارى‌ها غالباً عللى ديگر دارند و تصادفاً با ظهور دندان‌هاى طفل همزمان گرديده است. بنابراين بايد مانند هميشه به دقت توجه و معالجه شوند.