معنای ”پیر“ و نسبت آن با ذکر و فکر <br /> کلمهٔ ”پیر“ همانند برخی از کلمات دیگر در زبان پارسی علاوه بر معنای لغوی دارای معنی و معانی اصطلاحی چندی است که در فرهنگ‌های صوفیانه منعکس است و می‌شود آن معانی را در این فرهنگ ملاحظه کرد. چنانچه در دایرهٔ‌المعارف تشیّع تحت عنوان ”پیر“ چند معنا ذکر شده است که ما به‌طور خلاصه آن را نقل می‌کنیم: واژهٔ پیر در لغت به معنی مراد، مرشد، شیخ، پیشوا، امام و قطب و مانند آن به‌کار رفته است. زرتشتیان این عنوان را به مرشد و راهنما و شخصیت‌های معتبر در آئین خود دادند. یهودیان ایران ”پیر“ را دربارهٔ حضرت موسی نیز به‌کار می‌برند: ”پیر موسی“. واژهٔ پیر در ادبیات عارفانهٔ ایران کاربردی وسیع دارد و با ترکیب‌های بسیاری چون ”پیر میکده“، ”پیر می‌فروش“، ”پیر دیر“ و ”پیر طریقت“ به‌کار برده‌اند...

فایل(های) الحاقی

عرفان ایران (مجموعه مقالات ـ ۲۱) erfan iran 21.pdf 743 KB application/pdf