تصوف علی<br /> در کتاب‌هایی که ذکر سجایا و فضایل حضرت مولی علی(ع) می‌شود اعم از کتب کلامی شیعه یا شروح متعدد نهج‌البلاغه، معمولاً قسمتی وجود دارد درشرح اینکه آن حضرت، هم منبع جریان و سریان علم لدنی و هم منشأ افاضه جمیع علوم رسمی اسلامی مثل علم اصول دین یعنی کلام و علم فروع یا علم لغت و تفسیر بود. در همین قسمت معمولاً اشاره می‌شود که آن جناب مبدأ علم طریقت و حقیقت و تصوّف است و بزرگان صوفیّه خرقه خویش را به وی نسبت می‌دهند.<br /> در عالم تصوّف از اصول اصلی و بدیهی است که مشایخ تصّوف و عرفان رشته اجازه خود را در امر طریقت به آن حضرت و از ایشان به پیامبر (ع) برسانند. تقریباً همه سلاسل صوفیه چه آنها که صراحتاً شیعی هستند مثل نعمت‌اللهیه و ذهبیه و چه آنها که مذهب فقهی ایشان صراحتاً شیعی نیست و در زمان‌ها یا مناطق تحت سلطه حّکام سنّی مذهب، ظاهراً سنی می‌نمودند مثل سهروردّیه و شاذلّیه اعتقاد و بلکه اصرار دارند که رشتهٔ اجازه‌شان به علی (ع) می‌رسد...

فایل(های) الحاقی

عرفان ایران (مجموعه مقالات ـ ۱۷) erfan iran 17.pdf 729 KB application/pdf