جی.دی.سلینجر، تنها نویسنده پس از جنگ در آمریکاست. که آثارش مورد استقبال همگان قرار گرفته است. این استقبال نوعی عقب نشینی ادبی است از آثار نویسندگان بزرگی چون هرمان ملویل، هنری جیمز و ویلیام فاکنر. زیرا آدم‌های داستان‌های سلینجر بیشتر درون‌گرایانی هستند که خواننده به آسانی می‌تواند، تصویر خود و معاصران خود را در آیینهٔ آنها باز شناسد. سلینجر در عین حال به تقابل کودکی و بزرگ‌سالی دست می‌زند. به تقابل بی‌گناهی و پلیدی، امید و نومیدی، حقیقت و دغلکاری. اگر کاری به جا باشد که من این طور فکر نمی‌کنم، میخواهم این گزارش را خوب یا بد، بویژه اگر اندکیدر قسمت‌هایی از آن دیده شود، به یاد ناپدری هرزه و از یاد رفته‌ام، رابرت آگاگانین، بابی جوان، پیشکش کنم که همه حتی خود من او را به همین اسم صدا می‌زدیم...
فایل(های) الحاقی
| دلتنگی‌های خیابان چهل و هشتم | deltangihaye khiabane chehelo hashtom.pdf | 28 KB | application/pdf |