در این کتاب, اشعار 'گیوم آپولینر 'شاعر لهستانی الاصل فرانسوی زبان, نقد و بررسی شده است .در بخشی از کتاب آمده است' .آپولینر فراتر از هر چیز شاعری غنایی بود و بخش عمدهای از اشعارش از زبان اول شخص سروده شده .... در واقع او در خیل نویسندگان ـ و خوانندگان ـ قرن بیستم که در جست و جوی هویت توصیف ناپذیر خود بودند, از همگان جلوتر بود و روشنتر سخن میگفت . این بی ریشگی شاعر آزادی نشاط آوری به شعرش داده بود .او نه پایبند سنتی بود و نه حریم ممنوعی میشناخت ....او از مبدا مشخصی نمیآمد و مقصد معینی هم نمیشناخت .تصویری که در شعرش بسیار تکرار شده قطب نمایی است که در آن واحد چهار جهت اصلی را نشان میدهد .'...