علی (ع) شب قدر خود را چگونه به صبح رساند؟

لیالی قدر با شب ضربت خوردن علی(ع) آغاز و با ایام سوگواری حضرتش همراه است شب هایی که می توان تجلی انسان کامل را به تماشا نشست و از انبوه فضایلش خوشه ها چید.

سحرگاه نوزدهم ماه رمضـــــان بزنگاهــــــی تاریخی است که دست جهل و نفاق توانست فرق عدالت را بشکافد و کینه آتشناک بدر و حنین را تا حدودی فرو نشاند. ضربتی که ظلم و ظلمت را گستراند و مسیر تاریخ را تغییر داد. تیغی که فرزند ملجم بر فرق آفتاب حقیقت فرود آورد به زهر طعنه های چندین و چند ساله آغشته بود، همان زهری که وقتی بانگ برآمد علی(ع) در محراب مسجد کوفه زخم برداشته و فرقش شکافته شده بجد پرسیدند مگر علی(ع) نماز هم می خواند! از آن سحر زخمی عمیق جان آزادگان تاریخ را می آزارد و روح حریت و آزادگی را مجروح ساخته است. براستی شیعه علی(ع) این درد و داغ را کجا برد که امام معصومش مظلوم ترین مظلومان عالم است و عمق این فاجعه آنجا آشکار می شود که خود آن پیشوای غریب، شکوه مظلومیت سرداده و می فرماید «ما زلت مظلوماً منذ ولدتنی امی» من از روزی که از مادر متولد شدم مظلوم بودم. ای کاش با این ضربت هیجان بغض و کینه تفرعن و جاهلیت اشرافی فرو می کاهید و آتش آن به کربلا و خیمه های آل الله نمی رسید.ولی دریغ و درد که این کینه و شقاوت تا حق و حقیقت در جهان وجود دارد، باقی است والهام بخش کینه ورزان است. لیالی قدر با شب ضربت خوردن علی(ع) آغاز و با ایام سوگواری حضرتش همراه است شب هایی که می توان تجلی انسان کامل را به تماشا نشست و از انبوه فضایلش خوشه ها چید. همان قهرمان میدان های دشوار که قهر و غضبش به خاطر خدا بود و رحمت و رأفتش بر غضبش فزونی و پیشی داشت. شب های قدر ساعات و آنات کسب فیض معنوی است و یاد و نام امیرالمؤمنین علی(ع) چراغ این شب ها را پرفروغ تر ساخته وجان ها را بی تاب و شیفته وصل می کند،چراکه علی(ع) همچون شب قدر سرمکتومی است که هنوز بشریت به درک تمامی ابعاد آن نائل نیامده است و عقول بشری از رمز و راز آن درعجب است. شاهکار خلقت که سترگی و بزرگی روحش همچون عظمت قدرهمت آفرین است و حضور در رکابش همچون پهلو گزینی کنار سفره احسان قدر بر علم و حلم و درک و درایت آدمی می افزاید و هردو یعنی هم قدر و هم علی(ع) عمق نامتناهی شان برهمگان مجهول است.

اسماعیل علوی