در دوران جنگ در بوسنی، ̎مایکل هندرسن̎ (دیلین)، فرستادهٔ ویژهٔ یکی از شبکههای تلویزیونی بریتانیائی همراه تصویربردارش، ̎گِرِگ̎ (نسبیت) و تهیهکنندهاش، ̎جین کارسن̎ (فاکس) در ̎وکووار̎ مستقر هستند و گزارشهائی را از سقوط شهر برای شبکهشان میفرستند. ̎وکووار̎ زیر آتش توپخانهٔ نیروهای دشمن است که در تپههای اطراف موضع گرفتهاند. ̎هندرسن̎ به یتیمخانهای برمیخورد که در خط مقدم جبهه قرار گرفته و مدام در معرض آتشبازی دشمن است. او از شرایط وحشتناکی که بچهها در آن گرفتار آمدهاند، گزارشهائی تهیه میکند و در آنها از جوامع بینالمللی میخواهد که بچهها را به مکانهائی امنتر انتقال دهند. اما تداوم بیتفاوتی عمومی به این وضعیت باعث میشود دیگر نتواند به بیطرفی حرفهایاش پایبند بماند و تصمیم میگیرد به هر ترتیب که شده یکی از بچهها را مخفیانه از آنجا خارج کند و به انگلستان ببرد...
● دربارهٔ حمله صربها به بوسنی، فیلمهای زیادی ساخته نشده اما به سارایوو خوش آمدید بیشک از مهمترین آثار در این زمینه است. واقعگرائی حاکم بر کار که بر سرتاسر اثر هم سایه افکنده، تصویری تلخ از اتفاقی است که غربیها سعی فراوانی کردند تا نادیدهاش بگیرند. فیلم وینترباتم همانند نامی که بر خود دارد، پر از کنایه است و سعی فراوانی میکند تا واقعیت فاجعهای را که رخ داده به تماشا بگذارد. اینجا مرز میان خبرنگاران محافظهکار و خبرنگاران احساساتی از میان برداشته شده و اتفاقاً توجه بیشتر روی خبرنگاری است که سعی دارد فارغ از احساساتش، واقعیت را جستوجو کند و در این میان، گزارشش حتی تکاندهندهتر از اطرافیانش میشود. با اینکه در بسیاری از مواقع به سارایوو خوش آمدید به مرز آثار مستند هم نزدیک میشود، اما با هوشمندی وینترباتم در استفاده از بازیگران حرفهای و شناخته شده، فاصلهگذاری لازم هم حفظ میشود.