یک روز ̎دکتر مارگو گرین̎ (آن میلر)، زیست‌شناس تکاملی که در موزهٔ تاریخ طبیعی شیکاگو کار می‌کند، محموله‌ای از مصنوعات دست‌ساز دریافت می‌کند که از سوی هم‌کار باستان‌شناسش در برزیل برایش ارسال شده است. بین محتویات محموله، برگ‌هائی وجود دارند شامل قارچ‌هائی کمیاب که برای ̎گرین̎ و هم‌کارانش ناشناخته است و به ذائقهٔ هیولائی مارمولک‌شکل به نام ̎کوتوگا̎ خوش می‌آیند ـ این موجود در لابه‌لای محموله‌های آن کشتی باری برزیلی مخفی شده بوده و حالا از راه کانالی زیرزمینی، خود را از طریق دریاچهٔ میشیگان به موزه رسانده است. دیری نمی‌گذرد که تعدادی از کارمندان موزه خوراک این جانور می‌شوند که دوست دارد از غدد هیپوفیز و هیپوتالاموس انسانی تغذیه کند. به‌رغم هشدار کارمندان موزه، یک مأمور خشن تحقیق قتل‌های مرموز (لیندلی) و کارآگاه پلیس، ̎وینسنت داگوستا̎ (سایزمور)، شهردار شیکاگو تصمیم دارد یک مهمانی خیریه در موزه برگزار کند. طی مراسم، سیستم پیش‌رفتهٔ حراستی موزه، ̎گرین̎، ̎داگوستا̎، شهردار و بسیاری از مهمانان را هم‌راه با آن جانور گرسنه، محبوس کرده و همه را مجبور می‌کند تا از طریق راه آبی زیرزمینی خود را نجات دهند ـ راهی که هیچ موجودی به اندازه ̎کوتوگا̎ با آن آشنا نیست...
● مهمل بودن باقی‌مانده، پیش از آن‌که آزارنده باشد، سبب حیرت است زیرا سیاهه‌ای از اسامی معتبر و متخصص در ژانر افسانه ـ علمی و ترسناک در عنوان‌بندی فیلم به چشم می‌‌خورد. این‌جا هولدن جونز، فیلم‌نامه‌ای پر از شخصیت‌های زائد، وقایع زائد، گفت‌وگوهای زائد و ... نوشته است، هرد تهیه کننده نیز گویا با این فیلم خواسته پلی میان شبح و تاریکی (استیون هاپکینز، ۱۹۹۶) و بیگانه‌ها (جیمز کامرون، ۱۹۸۶) بزند که کاملاً ناموفق است و خلاقیت تحسین‌برانگیز استن وینستن نیز در جلوهٔ هیولای فیلم در این معجون دل به‌هم‌زن، گم شده است.