"پل" (رد فورد) و "کوری" (فاندا) "براتر" زوج جوانی هستند که پس از گذراندن ماه عسل به آپارتمان کوچک، سرد و خالیشان در طبقه پنجم ساختمانی قدیمی میروند. ماجراجوئی و پرشروشور بودن "کوری"، مقابل آرامش و خونسردی "پل" (که وکیل دعاوی تازه کار است)، به همراه شرایط نامساعد خانه، همسایههای عجیبوغریب ـ و بهخصوص به دعوائی سخت و رفتن شوهر از خانه منجر میشود...
٭ برمبنای نمایشنامه بامزده و دوستداشتنی سایمن، که قبلاً مایک نیکولز روی صحنه برده بود. شاید تآتری بودن فیلم و تکیه بیش از حدش بر کلام، برای دوستداران "سینمای ناب" چندان خوشایند نباشد، اما استفاده هوشمندانهاش از فضای محدود آپارتمان، بذله گوئیهای بسیار شیرین تمام شخصیتها (حتی مادر منظم و اتوکشیده زن: "اگر طبقه سومیها را میشناختم، میرفتم دیدن آنها") و بازی خوب تمام بازیگران، به یادماندنی است. داستان، با انتخاب نامتجانسترین زوج قابل تصور، لزوم "توافق اخلاقی" برای رسیدن به زندگی مشترک سعادتمند را نفی میکند. جشن آشتی پایانی روی شیروانی سوراخ آپارتمان، در عین قابل پیشبینی بودن، با توجه به شخصیتهای داستان بهترین پایان ممکن بهنظر میرسد.