قرار است ژاندارمهای سن تروپه بهعنوان نماینده فرانسه در کنگره بینالمللی پلیس در نیویورک شرکت کنند. اما "بازرس ژربه" (گالابرو) اجازه نمیدهد که اعضای خانواده ژندارمها در سفر راهیشان کنند: با این همه "نیکول" (گرا) دختر گروهبان "کروشو" (دو فونس) مخفیانه وارد کشتی حامل پدرش شود و خود را به نیویورک میرساند. او خود را یتیم جا میزند و خبرنگاری به فرزندی قبولش میکند. بهزودی "نیکول" سر از یک برنامه تلویزیونی در میآورد و سپس با پدرش روبهرو میشود. تا اینکه سرانجام "کروشو" تصمیم میگیرد مخفیانه او را به فرانسه بازگرداند...
٭ دنباله فیلم نسبتاً موفق ژاندارم سن تروپه (ساخته خود ژیرو، ۱۹۶۴) که نسبت به آن فیلمنامه ضعیفتری دارد. دو فونس با شکلک در آوردنهای مداوم، بازی ناموفقی ارائه میدهد. فیلم نیز از نظر طنز به هیچ وجه بدیع نیست، هرچند در صحنههای پایانی به کمدی پرالتهابی دست پیدا میکند. شاید تنها صحنه به یادماندنی آن قطعهای باشد که رقصی از داستان وست شاید (رابرت وایز و جزوم رابینز، ۱۹۶۱) به هجو در میآید.