ـ دو برابر ده ساله و هشت ساله (سوگاهارا و توکان ـ کوزو) در نخستین تجربه نابرابریهای اجتماعی، شاهد هستند که پدرشان (سایتو) تملق رئیس خود (که پدر همبازیهای آنان هم هست) را میگوید، آن دو، که احساس حقارت میکنند و خشمگین شدهاند، تصمیم میگیرند اعتصاب غذا کنند تا این وضعیت عوض شود...
ـ تحقیر پدر و مادر از سوی دیگران، در نظر فرزند، بسیار دردناک است، اما دو پسر بچه نمیتوانند قاعدههای تثبیتشدهای را که بنا بر آنها، عدهای رئیس و عدهای مرئوس هستند، تغییر دهند. اوزو برای بیان این واقعیت تلخ، روایت خود را در قالب یک کمدی (در عین حال غمانگیز) به تصویر میکشد.