ـ "جانی گری" (کیتن) در زندگیاش دو عشق دارد: یکی از لوکوموتیوی بهنام "جنرال" و دیگری دختری به نام "آنابل لی" (مک). شعله جنگ داخلی آمریکا زبانه میکشد و نیروهای جنوبی چون از "جانی" بهعنوان لوکوموتیوران بهره بیشتری میتوانند ببرند حاضر نمیشوند از او بهعنوان یک سرباز ثبتنام کنند. بدینترتیب میانه "جانی" و "آنابل لی" بههم میخورد. "آنابل لی" شرط میگذارد که تا وقتی "جانی" در یونیفورم سربازان ظاهر نشده حاضر نیست او را ببیند. یک سال از جنگ میگذرد و "جانی" هنوز لوکوموتیوران است. تا اینکه نیروهای نفوذی شمالی "جنرال" را میدزدند و در حالیکه "آنابل لی" را نجات دهد و به جنوب بیاورد. نبردی نیز درمیگیرد و "جانی" یک تنه به تعقیب لوکوموتیوش میرود و بالاخره موفق میشود "جنرال" و "آنابل لی" را نجات دهد و به جنوب بیاورد. نبردی نیز درمیگیرد و "جانی" نقش بزرگی در پیروزی جنوبیها ایفاء میکند. سرانجام "جانی" را در ارتش میپذیرند و دوباره "آنابل لی" به سویش بازمیگردد.
ـ جنرال یکی از شاهکارهای کیتن بهشمار میآید. بهترین فیلمش نیست؛ اما معروفترین فیلمش است.. "ماشین" یکی از دغدغههای این استاد بود. با "ماشین" برخوردی امروزی داشت. آن را در خدمت انسان میخواست. انسان را کنار آمده با "ماشین" میدید، همزیستی مسالمتآمیز "ماشین" و انسان موضوع بسیاری از فیلمهایش را تشکیل میداد. اما اینجا، در جنرال، ماشین نقش مایه اصلی را میسازد. فیلم براساس ماجرائی واقعی، در محلهائی واقعی و با لوکوموتیوهائی واقعی فیلمبرداری شده است. بیشتر شوخیها نیز به جهت همین واقعی بودن میخندانند. در اغلب صحنهها تماشاگر بدون اینکه با قهرمان کیتن همذات پنداری کند. به تلاشهای او برای جایگزینی در چشماندازهای ماشینزده آمریکا شهادت میدهد. قهرمان، بنا به سنت اغلب کمدینها (ی حتی معاصر) جثهای کوچک دارد. در عین اینکه "مرد کوچک" (ولگرد چاپلینی) نیست. مثل "مرد کوچک" برای نیل به خوشبختی تلاش میکند، اما موفقیت را با زحمت و ابتکار بهدست میآورد، نه با شانس و تصادف. آرام آرام در دنیای ماشین مستحیل میشود و بر آن فاش میآید. کیتن، صورت سنگی سینما، هرگز در فیلمهایش نخندید. شاید به این دلیل که چیزی برای خنده وجود نداشت و میخواست جلوی گریهاش را بگیرد! احساسات قرن نوزدهمی چاپلینی، تباهکننده عشق به زندگی قرن بیستمی بودند. در عوض، کیتن نگذاشت احساسات به فیلمهایش راه پیدا کند. چون عاشق زندگی بود. همانطور که عاشق سینما بود.