اِبْنِ طُوَیْر، ابومحمد عبدالسلام بن حسن قیصرانی (525 - 617ق/1131-1220م)، تاریخنگار مشهور و از صاحب منصبان عالیرتبهٔ اواخر عهد فاطمیان مصر. از زندگانی او اطلاع زیادی در دست نیست. ابن دقماق (ص 12) در شرح کوی دارالانماطی مینویسد: «این کوی از قدیمترین کویهای مصر است و بسیاری از بزرگان از آن جمله ابن طویر در آنجا سکنی داشتهاند». ابن طویر در روزگار صلاح الدین ایوبی میزیست و تاریخی به نام نزههٔ المقْلَتین فی اخبار الدولتین تألیف کرد ( 2 EI). این کتاب که قلقشندی (2/100) آن را تاریخ الدولهٔ الفاطمیهٔ نامیده، از میان رفته است، ولی بسیاری از مورخان از جمله مقریزی و ابوالمحاسن و نیز خود قلقشندی همواره از او نقل قول میکنند. اهمیت تاریخ ابن طویر و وسعت مطالب آن به خصوص از روایات قلقشندی معلوم میشود که پیوسته به ابن طویراستناد جسته است (نک: 1/103، 2/103، 115، 3/476، 518). این نکته نیز که ابن خلدون در نوشتن تاریخ خود کتاب ابن طویر را اساس تألیف خویش قرار داده است، اهمیت آن را روشنتر میسازد. ابن خلدون مینویسد: اخبار فاطمیان را از کتاب ابن اثیر و تاریخ دولت فاطمیان تألیف ابن طویر و اندکی هم از نوشتهٔ ابن المسیحی برگرفتهام (4/174).