مهدی اخوان ثالث
از بس که ملول از دل دلمردهٔ خویشم<br /> هم خستهٔ بیگانه هم آزردهٔ خویشم<br /> این گریهٔ مستانهٔ من بی‌سببی نیست<br /> ابر چمن تشنه و پژمردهٔ خویشم<br /> گلبانگ ز شوق گل شاداب توان داشت<br /> من نوحه‌سرای گل افسردهٔ خویشم<br /> شادم که دگر دل نگراید سوی شادی<br /> تا داد غمش ره به سراپردهٔ خویشم...
فایل(های) الحاقی
| از این اوستا | az in avesta.pdf | 2,715 KB | application/pdf |