از قرن چهارم و پنجم واژه لور و بعد لر به سرزمين کنونى و مردمان آن اطلاق گرديد. ظاهراً اين واژه را بايد ساکنان شهر که در شمال انديمشک امروزى واقع بود، پس از ويرانى اين شهر، با خود به سرزمين کنونى لرستان آورده باشد. امروز نيز ساکنان لرستان را از لر و الک، لر مى‌نامند و تنها گويش آنها است که لرى و لکى است و با آن از يکديگر باز شناخته مى‌شوند.
لک نام قبيله‌اى هم بوده است. که در برهان قاطع در توضيح، از طايفه کردان صحرانشين نام برده، بايد دانست که يکى از معانى واژه کُرد گله‌چران و چوپان است که امروز هم در مازندران چوپان را کرد مى‌گويند.
تبار لک‌هاى لرستان در سه بخش به نام‌هاى ۱. هرو چقلوندى ۲. سله‌سله يا اليشتر ۳. دلفان ساکن هستند و در هرجا ساکن باشند ساکن در يکى از سه بخش بوده‌اند.