لباس چوپانان
لباس چوپانان که برگرفته شده از نظام فرهنگى و قومى طايفه‌اى کردان مى‌باشد، در طول سال‌هاى دراز تغييرات بسيارى کرده است.
قبل از دههٔ ۵۰ لباس يک چوپان تشکيل مى‌شد از:
۱. يک شلوار گشاد که سر پاچه‌هاى آن به‌وسيلهٔ نمد به دور ساق پا پيچيده مى‌شد: که هنوز اين پوشش وجود دارد.
۲. کفش چوپان، چکمه‌هائى بود از پوست و پشم حيوانات و به نام چارق (Charogh) معروف بود. اين چکمه‌ها بسيار گرم بودند.
۳. يک پوستين بر تن داشتند و در زمستان يک نمد که کپنک نام داشت را بر سر شانه مى‌انداختند.
۴. کلاه چوپانى که اغلب از نمد بود و شالى به دور آن پيچيده مى‌شد.
۵. کمربند چوپانى که در کنار سمت چپ آن کاردى بسته و غلاف شده بود.
اکنون در نوع لباس چوپانان تغييراتى رخ داده است، شلوارها معمولاً برزِنت نظامى و کفش‌ها اغلب پوستين‌هاى نظامى يا کفش اسپورت است که مقاوم هستند. ولى ساير لباس‌ها از جمله پوستين، کمربند، کلاه و کپنک هيچ تغييرى نکرده و هنوز مورد استفاده قرار مى‌گيرند (در حقيقت قيافه و تيپ يک چوپان براى مردم‌‌شناسان و جغرافى‌دانان مفهوم خاص جامعه‌شناسي، فرهنگ‌شناسى و... دارد).
هر چوپان در گلهٔ خود بين يک تا ۵ بز راهنما دارد که به آن بر جلوکشى مى‌گويند و به گردن آنها زنگى مى‌آويزند که در اصطلاح به آن زين گيلو (Zingillow) يا زنگوله (Zangolle) گفته مى‌شود. اين بزها توسط چوپان تربيت مى‌شوند، در نتيجه هميشه در جلو گله، حرکت مى‌نمايند و دام‌ها را پشت سر خود راهنمائى مى‌کنند.
چوپانان به اين بزها نان مى‌دهند و آنها را به دنبال خود مى‌کشند تا بياموزند گله را چگونه راهنمائى نمايند. به همراه گله تعدادى الاغ و اسب و قاطر وجود دارند که وسايل چوپانان را حمل مى‌نمايند (اصولاً گله‌هاى بزرگ ۲ تا ۳ چوپان دارند).
وسايل چوپانان
وسايل چوپانان عبارت است از:
وسايل پخت و پز، مواد خوراکي، وسايل تهيه چاي، قند، سوخت. وسايل خواب، نمد، کفش اضافي، داروهاى سنتي، در برخى موارد اسلحه و... که تمامى اين وسايل را در خورجين (Xorjin) جاى مى‌دهند و بر روى اسب يا الاغ حمل مى‌کنند.
عمده‌ترين و معمولى‌ترين از ابزار چوپان، سگ‌هاى گله، يک چوب‌دستى و چراغ قوه است چوب‌دستى ار هر چوپان هميشه به همراه دارد ـ نوع چوب‌دستى و اندازهٔ آن و تراش چوب و شکل ظاهرى آن بسته به مهارت چوپان متفاوت است.