ايل‌ها و کوچ‌نشينان متعددى که در سرزمين ايلام زندگى مى‌کنند، در اصل از طوايف مختلف کرد، لر و عرب بنيان گرفته‌اند و امروز ايل‌ها معتبر و مهمى را تشکيل مى‌دهند.
ييلاق آنان بلوط سان، ششدار، ايلاچور، سرآب سالان، مهران، کلارزان، چشمه برين، قريه شاه و نوروزآباد و قشلاق آنها پشت کوه، صمن پول مرز، بلاله، مرز سومار، ابهربدر، چمن بوئي، بدوه، مهران، اربندوبيدانه مى‌باشد.
ايل هليلان و زردلان
طوايف هليلان و زردلان با حدود ۵۰۰۰ خانوار عموماً تخته‌قاپو گرديده، داراى اعتقادات مذهبى على‌اللهى مى‌باشند، اين طوايف به زراعت و فالحت مشغول هستند. طوايف اين ايل شامل: بالاوند، زردلاني، طرهاني، جلال‌وند و عثمانوند است.
ايل شوهان
اين ايل محل استقرار ثابتى نداشته ولى اغلب اوقات سال در محلى موسوم به تونه استقرار پيدا مى‌کنند، تقريباً تخته‌قاپو شده‌اند و به امر زراعت و گله‌دارى اشتغال دارند، محصول زراعتى آنان گندم، جو و ذرت مى‌باشد.
قالي، گليم و جاجيم صنايع دستى ايشان محسوب مى‌شود، وضع گله‌دارى آنان متوسط است، به امر ييلاق و قشلاق نيز مى‌پردازند، ييلاق آنان بلوط سان و قشلاق آنها پشت کوه است. ايل شوهان از ۸ طايفه تشکيل گرديده است.
ايل کرد
طوايف کرد اين استان در آبدانان، زرين‌آباد و قسمت‌هائى از دهلران، موسيان و مهران سکونت دارند. طوايف کرد منطقه ايلام در سال ۱۳۱۵ شمسى حدود ۱۰،۰۰۰ نفر بوده‌اند.
ايل ايوان
مردم ايل ايوان در بخش ايوان از توابع شهرستان ايلام که در شمال غربى ايلام واقع شده است به‌سر مى‌برند. بيشتر مردم اين ايل چادرنشين هستند و به شغل گله‌دارى و زراعت مشغول هستند. زمستان‌ها را در جلگه و تابستان‌ها را در محل‌هاى ييلاقى خود در کوهستان‌هاى اطراف به‌سر مى‌برند. اين ايل از دو طايفه: بان‌سيرى و چولک تشکيل گرديده است.
ايل خزل
مردم اين ايل نيز همانند ساير عشاير منطقه به گله‌دارى و زراعت مشغول هستند و در گذشته‌هاى بسيار دور، در چارده ور مستقر بوده‌اند ولى بعدها به سرزمين ايلام کوچانده شده‌اند. خصلت مردم اين ايل به‌گونه‌اى است که همواره پيوندهاى خويشاوندى بر کليه روابط حاکم است.
ايل ارکوازى
اين ايل در بخش چوار از توابع شهرستان ايلام زندگى مى‌کند و شامل ۱۰ طايفه و ۱۶ تيره است.
عشاير عرب منطقه ايلام
طوايف عرب از ديرباز به‌ويژه پس از حمله اعراب تا دوران قاجاريه به ايران مهاجرت کرده و عده‌‌اى از آنان در ناحيه گرمسيرى ايلام ساکن گرديده‌اند و هويت خود را حفظ کرده‌اند، اين طوايف از اوايل دوره قاجاريه (۱۷۹۴ ميلادى ۱۱۷۳ شمسي) به بعد، به تدريج به ايران مهاجرات نموده‌اند.