کل امير توئه کٰار زار بَوى
تو نه مِنْزْل و مآوىٰ تلْمزاْر بِوْى
تِمامْ گدا گَدوُلُ اطاق‌دار بوينه
تو سکاى تخته تراش نجار برينه
وِ نَهِ کمُروَنْ بَردن قديم خونه
سياه تيلِ زيرِ سر نيه ز تسوت تختهِ نشانه
نامُرد جْوٰانْ دلْ نبِنِد بايْن زَمُونهٔ
زن شور ما کنار جه دين ده کى جونه
زمينه پنبه ماروبه ميج چگونه
کو مى کم‌‌آزار
زَنْ سَليطهٔ دائمِ زِيرِ چُوئه
زَنْ خُوشِْ زبُونِْ مردِ چِشْم سُوئه
سَر بالا بِوْير هارش خداره
مَبٰادٰاِ بشِگنْىَ عهْدو وُ فٰارِهْ
مَبٰادا بٰا عَريبانْ يٰار بَرْى
غَريبانْ سَنگْ زَ نند مٰال اَمارِه
اُطٰاقْ روَبروُ چراْغ اِشِنِه
مِهِ دلْبرَ جٰانْ دِرِ کتٰابْ اشنه
هَرْ چه چشْمک زَ مِه مَرِنِشِنهْ
وِ نِهِ قروُ غَمزُه مَرِ کُشنهْ
دلْبَر جٰان آهِ تهِ مرا بَئيرِهِ
مُرَکبْْ روُى کٰاغذْ بزئيرِهْ
هَرْ که خواههِ تورِه از من بئيرِهْ
بِهٰار تْو بئيره پٰائيزْ بَميرهْ
دلْبرَ جٰان تُرِچبيه آهُ و نٰالهْ
تِه نومِزه کَلى سَروُبَدْقو اٰلهْ
اگَرْ خواٰهى بَئيرى يٰارْ دوُبٰاره
مَشْهَدْ سرِ چنار تُرِ حوٰالهْ
دَرِ باز کُنْ که دَرْگاهْ مانده‌اَمْ مَنْ
بَغَلْ باز کنْ که سرما خورده‌اَمْ من
بَغَلَ باز کنْ مَر تَنگْ دَر بَغَل گير
کَه سَرماىِ زِمستانْ خُورده‌اَمْ مَنْ
سَرْم دَرْد مى‌گيره تا حَد گردنْ
اَجلْ بَر سيهْ وِ نَه بَمْردنْ
اَجُل مٰا را مَکُشْ ما نُوجوانيمْ
گُل نشکُفته مٰازَنْدرَانيمْ
گُلْ نَشکْفته را بُو نَدْنه بو
بيمارِ کجارِ سُونَدِنه بو
ترانه مازندرانى
(قسمت اول)
خداوندا دو تا خر ما بماده
زن پير و زن رعنا بماده
زهرا جان تِه بلا رِ
تِه ابْرو پُر مِلالِ
دو تا بُلبل سر ديوار شون
يکى پيش و يکى دنبالشون
زهرا جان تِه بلا رِ
تِه ابرو پُر مِلالِ
بقربان سريشى بگردم
همان يار من دنبالشون
زهرا جان ته بلا رِ
تِه ابرو پُر مِلالِ
اَمِه يله دو تا يکجا خياط
يکى قند و يکى آب نبات
زهرا جان تِه بلا رِ
تِه ابرو پُر ملالِ
به قربان سر قندى بگردم
همان يار من آب‌نبات
زهرا جان تِه بلا رِ
تِه ابرو پُر مِلالِ
اين ترانه روى کاغذ نت موسيقى توسط آقاى قائيم آموزگار سرود دبستان‌هاى سارى و بابل نوشته و ارسال شده است. بالاى صفحه نت موسيقى آمده و در پائين صفحه ترانه آمده است. نت موسيقى اين ترانه توسط آقاى کيوان ساکت تنظيم شده است.
(شکل صفحه ۳۸۸)
ترانه مازندرانى
(قسمت اول)
عَلف دَرْ صَحَرا وْ ريگْ دَر بيابانْ
تو خوارى ناخوشم من
تو خوارى ناخوشم من
اينجه تا بابل ر بِهْلم تلفنْ
تو خوارى ناخوشم من
تو سرى بالشم من
شِه ياررِ بيارِمْ پاىْ تلفُنْ تو خوارى ناخوشم من
تِلِنگِ گالِشم من
چهار تا صُحبتْ‌ها کِنمْ دِلْ بَه ئيره آرامْ تو خوارى ناخوشم من
بلند بالا بيالات آمدم من
تو خوارى ناخوشم من
تو خوارى ناخوشم من
براى خال لبهات آمدم من
تو خوارى ناخوشم من
گمان کردم که فال لب فروشى
تو خوارى ناخوشم من
تِلِنگِ گالِشم من
خريدار سادات آمدم من
تو خوارى ناخوشم من
(شکل صفحه ۳۸۹)
ترانه مازندرانى
(قسمت اول)
سِرَى بالا هکن هار خُدارِ گالِشِ
نبادا بشکنى عَهْد وُ وفا رِ گالِشِ
نباداٰ با غريان بار بِه ئِيرى گالِشِ
غريبان سنگ زنند بالين مارِ گالِشِ
گالِشِ خوش روِش
احوال يارم چه خو
تماشُونِ سَر و آفتاب شون‌دار گالِشِ
کيجا جان نيشِتِه پاى سماور گالِشِ
استکان نلبکى رِ کونده دستمال گالِشِ
قند و زير ونده جان مِثقال يمثقال گالِشِ
گالِشِ خوش روِش
احوال يارم چه خوش
(شکل صفحه ۳۹۰)
در اين مَحلْهِ سَراسر مى‌روَمْ مَن يار
به دُنْبالِ گُلِ تر مى‌رَوَمْ مَن يار
اگر دانم گُل ترِ مالِ من نيست يار
لبش را مى‌بوسم سر مى‌دهم من يار
حال ندارمه يار احوال نِدٰارْمِه يار
البالو گلياس لاى لاى مِوَرِ دِماس لاى لاى
اى جان جانم هْيجر سالارَمْ
دِ تار بَئرم و بُورَمْ کِلْ تِلار يار
اَتامَن بخواندمْ اتامِه دِتارْ يار
طِهروُن کيجٰا مُون قِطار بقطار يار
نِدوُمْبِه کُدام يک مستِ مَنِ يار يار
حال ندارِمِه يار احوال نِدٰارْ مِه يار
البالو گيلس لاى لاى مِوَرِ دِماس لاى لاي
اى جانم جانم هُيجر سالارَمْ
