استان زنجان منطقه‌ای کوهستانی است که شهرها و روستاهای آن در دامنه‌ها، دره‌‌ها، و دشت‌های میان کوههای آن جای گرفته‌اند. رشته‌کوه‌های استان، از نظر زمان پیدایش، به دورهٔ سوم زمین‌شناسی تعلق دارند. این کوه‌ها بیش‌تر از سنگ‌های ماسه‌ای و دولومیتی تشکیل شده‌اند و فرسایش دورهٔ چهارم زمین‌شناسی چهرهٔ آن‌ها را دگرگون کرده است. بلندی‌های استان زنجان عبارت‌اند از:
- رشته‌کوه‌های شمالی مشتمل بر بخشی از البرز غربی و دامنه‌های جنوبی کوهستان تالش که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از : طالقان، تخت‌سلیمان، سیالان و الموت در البرز.
- رشته‌کوه‌های غربی و جنوب غربی شامل کوههای دمیرلو، جهان‌داغ و قیدار.
- رشته‌کوه‌های مرکزی که استان را از دشت قزوین جدا می‌کنند و عبارت‌اند از : چرگر، سندان‌داغی، ملاداغی و پوتالی.
باباگیلدر، روستای انگوران
این کوه با ارتفاع ۲۸۵۰ متر، در ۹۵ کیلومتری جنوب غربی زنجان و در غرب روستای حلب از توابع دهستان انگوران واقع شده و سرچشمهٔ اصلی رود حلب است. دامنه‌های شرقی آن به دهستان انگوران، و دامنه‌های غربی آن به دهستان احمدآباد سفلا (از توابع شهرستان میاندوآب) مشرف است و جزو کوهستان قره‌داغ به شمار می‌آید.
بلقیس، روستای انگوران
این کوه در ۱۲ کیلومتری روستای یاستی‌قلعه، از توابع دهستان انگوران قرار گرفته است و ۳۳۳۲ متر ارتفاع دارد. این کوه سرچشمهٔ رودخانه‌های بالاجوجه و انگوران‌چای، و بلندترین قلهٔ کوهستان قِرخ‌بلاغ (چهل‌چشمه) است. چشمه‌های بسیاری از دامنه‌های این کوه می‌جوشند.
صندوق سندران
این کوه با ارتفاع ۳۲۱۴ متر، در جنوب روستای علم‌کندی، از توابع دهستان انگوران واقع شده است و سرچشمهٔ رودخانه‌های انگوران‌چای، قلعه‌‌چای، تخته‌یورد و بالاجوجه است. این کوه، از نظر ارتفاع، دومین قلهٔ مرتفع کوهستان قِرخ‌بلاغ (چهل‌چشمه) محسوب می‌شود.