جمعيت
جمعيت استان تهران در سال ۱۳۷۹ در حدود ۱۱،۶۴۷،۱۰۳ نفر برآورد شده است. از اين تعداد ۱۰،۱۵۹،۷۶۸ نفر در نقاط شهرى (۲۳/۸۷ درصد کل استان) و ۱،۴۸۷،۳۳۵ نفر در مناطق روستايى (۷۷/۱۲ درصد کل استان) زندگى مى‌کنند.
نژاد
تمدن‌هايى که در حوزه استان تهران از دير باز وجود داشته‌اند نشانه‌هايى از سکونت و پيدايش تمدن‌هاى اين منطقه را نشان مى‌دهند؛ در اين ميان چشمه علي رى که مربوط به ۶۲۰۰ سال قبل است، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است. گروهى که بيش از ۶۰۰۰ سال پيش در اين حوزه ساکن بودند از اولين اقوام و نژادهاى بومى منطقه محسوب مى‌شوند. تمدنى که توسط اين اقوام در چشمه‌على رى متولد شد و رشد کرد بسيار قدرتمند بود و با نفوذ به خارج از حوزه چشمه‌على مانند ساکنان تپه سيلک، قره تپه شهريار، موشلان تپه اسماعيل‌آباد، تپه حصار دامغان و تپه آنو و نمازگاه در ترکستان و شرق ايران تا بلوچستان، کم‌کم توانست بر ديگر اقوام تأثير گذارد و آنها را جذب قدرت و عظمت خود نمايد.
اين گروه از ساکنان اوليه و اصلى استان تهران به شمار مى‌روند که بعدها به شکل‌هاى گوناگون در تپه دروس، قيطريه و بسيارى از نقاط استان تهران پراکنده شدند. اتفاقات دوره‌هاى گذشته در اين منطقه، و نيز موقعيت خاص تهران و مهاجرت‌هاى اقوام مختلف به اين حوزه و همپاى آن تحولات سياسي، نظامى و اقتصادى بسيار، چنان درهم‌آميختگى به وچود آورده که به طور قطع نمى‌توان اقوام و نژادهاى اوليه هر حوزه را تعيين نمود.
هم اينک اقوام مختلف و متفاوتى در هر نقطه از استان تهران سکونت دارند که هيچ يک از آنها در قديم در اين منطقه ساکن نبودند بلکه عمده آنها از تيره‌ها و اقوام شمالي، جنوبي، شرقى و غربى يا مرکزى ايران هستند که با فرهنگ‌هاى متفاوت در کنار يکديگر زندگى مى‌کنند. تنها در روستاهاى کوهستانى ارتفاعات البرز مى‌توان ردپايى از اقوام کهن و بومى منطقه يافت؛ براى نمونه در روستاها و نقاطى مانند آهار، اوشان، فشم، ميگون، پلور، روستاهاى قصران و ...