منطقهٔ حفاظت شدهٔ الموت
اين منطقه از نظر تنوع حيات‌وحش و غناى ساختارهاى طبيعى در استان قزوين و نيز در کشور منحصر به فرد است. منطقهٔ الموت بدليل کوهستانى بودن و ويژگى‌هاى خاص خود گونه‌هاى مختلفى از حيات‌وحش مانند کل و بز کوهي، گراز، پلنگ، خرس قهوه‌اي، خرگوش، خارپشت، جوجه‌تيغي، روباه، شغال و انواع پرندگان چون عقاب، هما، کبک، کبک دري، تيهو، کبوترسانان و لاشخور، گنجشک‌سانان (سهره، بلبل و ...) را در خود جاى داده است.
منطقهٔ حفاظت شدهٔ باشگل
منطقهٔ حفاظت شدهٔ باشگل با مساحت ۲۶۰۰۰ هکتار در هشت کيلومترى شمال غرب شهرستان تاکستان، در محدودهٔ دهستان قاقازان قرار دارد. اين منطقه تپه‌ماهورى کم‌ارتفاع است که از دشت شروع شده و به‌تدريج به طرف شمال و غرب، ارتفاع آن افزايش مى‌يابد. در پست‌ترين نقطه يعنى نواحى دشتى ارتفاع آن هزار متر از سطح دريا است و در بلندترين نقطه که قله کوه پانچال در شمال اين منطقه است، حدود ۲۱۲۸ متر از سطح دريا ارتفاع دارد. مهم‌ترين کوه‌ها و ارتفاعات اين منطقه آق‌داغ، کوه سفيد، کوه چهل‌قز، قازان‌داغ و کوه قره‌داش است. از مهم‌ترين مناطق دشتى آن نيز مى‌توان به دشت قره‌باغ، سيچانلو، حسين‌آباد و قاسم‌آباد اشاره کرد.
منطقهٔ باشگل از نظر پوشش گياهى داراى فلور ايران-تورانى است و شامل گونه‌هاى مختلف به‌ويژه گونه‌هايى از جنس گون، سرپوشک، پياز، اسپرس، گل گندم، ورک، جو وحشي، خارشتر، تلخ‌بيان، شيرين بيان و ... است. منطقهٔ باشگل با توجه به موقعيت خاص جغرافيايى داراى زيستگاه‌هاى متفاوتى است. قسمت‌هاى جنوبى آن زيستگاه آهو و بقيه نقاط اين تپه‌ماهور زيستگاه قوچ و ميش است. بدليل خالى از سکنه بودن تعداد زيادى از روستاهاى اين منطقه، اين ناحيه براى زيست حيات‌وحش بسيار مناسب بوده و علاوه بر آهو، قوچ و ميش جانوران ديگرى چون گرگ، روباه معمولي، شغال، گراز و خرگوش دشتى نيز در آن زندگى مى‌کنند. دو بناى تاريخى و فرهنگى امامزاده هفت‌صندوق و قزقلعه در اين منطقه قرار دارند.
منطقهٔ حفاظت شدهٔ تارم سفلى
اين منطقهٔ کوهستانى با وسعت تقريبى چهل و هفت هزار هکتار در شمال غربى استان قزوين و هم‌جوار با استان‌هاى گيلان و زنجان قرار دارد. مهم‌ترين مسير دستيابى به اين منطقه جاده لوشان-سيردان است.
متوسط بارندگى سالانه در اين منطقه دويست و پنجاه ميليمتر و دماى متوسط سالانهٔ آن حدود ۱۵ تا ۲۰ درجهٔ سانتى‌گراد و رطوبت هواى آن بين ۵۵ تا ۶۵ درصد متغير است. حداقل ارتفاع اين منطقه سيصد متر و حداکثر ارتفاع آن ۲۸۰۰ متر از سطح دريا است.
پوشش گياهى منطقه اغلب از خانوادهٔ گرامينه و بقولات (انواع گون، خارشتر و اسپرس) است. وجود درختان کهنسال با قدمت نهصد سال مانند سيردان از جمله ويژگى‌هاى طبيعى اين منطقه محسوب مى‌شود. حيات‌وحش و تنوع جانورى در دره‌ها و ارتفاعات اين منطقه به لحاظ زيباشناسي، تحقيقاتى و آموزشى بسيار حائز اهميت است.
منطقهٔ حفاظت شدهٔ دانسفهان
اين منطقه با مساحت بيست و هفت هزار هکتار در غرب شهرستان بويين‌زهرا در اراضى جنوب جادهٔ بويين‌زهرا-همدان تحت مديريت زيست‌محيطى قرار دارد. اين منطقه جهت حفظ جمعيت پرندگان منطقه و احياى گونه‌هاى منقرض شدهٔ آن، منطقهٔ حفاظت شده اعلام شده است. شکار بى‌رويهٔ گونه‌هاى آهو، قوچ و ميش در اين منطقه سبب انقراض اين جانوران در اين منطقه شده است. جمعيت پرندگان اين منطقه در اثر مديريت زيست‌محيطى افزايش يافته است. معضل توسعهٔ کشاورزى و دامدارى مهم‌ترين مشکل براى ارتقاء اين منطقه است.
منطقهٔ زرشک و کامان
اين منطقه در بيست کيلومترى شمال قزوين در آبگيرى با وسعت تقريبى ده الى بيست متر مربع با چشم‌اندازهاى زيبا و آب و هواى مناسب در دامنهٔ کوه کافر ميدان قرار دارد و مکانى براى گذراندن اوقات فراغت شهروندان قزوينى به شمار مى‌رود. آبگير بالايى که توسط مزارع و نيزارها محاصره شده، در فصل مناسب به پناهگاه پرندگان مهاجر تبديل مى‌شود و بر جذابيّت‌هاى آن مى‌افزايد. خنکى هوا در تابستان و پوشش برف در زمستان و چشمه‌سارهاى فراوان اين مکان، از ويژگى‌هاى اين منطقه به شمار مى‌آيد.