اشکفت سليمان
اشکفت سليمان در سه کيلومترى جنوب غربى شهر ايذهٔ کنوني، در انتهاء دره‌اى واقع است. اشکفت سليمان محوطه‌اى وسيع مى‌باشد که در درون صخرهٔ طبيعى کوه به‌صورت سرپناهى با آثار آبرفتى و يک چشمه آب شيرين گوارا که از درون غارى کوچک و باريک بيرون مى‌آيد و چند قطعه کوه به‌هم پيوسته تشکيل مى‌شود.
در زبان مردم ايذه مانند ساير مردم جنوب ايران و کوه‌نشين‌هاى خوزستان و بختيارى قطعه سنگى در کوهستان که به‌طور طبيعى به‌صورت حفره و اتاقى درآمده باشد و بتوان در باد و باران در آن جاى گرفت، اشکفت يا شکفت ناميده مى‌شود. اما نام سليمان ظاهراً جديد است و مسلماً قدمت اين نام‌گذارى از صد سال پيش نيست.
روبه‌روى مجموعهٔ اشکفت سليمان در سمت راست و در منتهى‌اليه پارچه کوهى که روبه‌رو است دو نقش نيم‌رخ برجسته که در درون دو چهارگوش مقعر حجارى شده‌اند وجود دارد نقش اول مرکب از تصوير سه شخص است که پشت سر هم در يک رديف ايستاده‌اند و رو به شرق نگاه مى‌کنند، آتشدانى فروزان در جلوى آنها است که بلندى آن تا زانوان آنها بيش نيست.
در لوحهٔ دوم که به فاصلهٔ چند متر از لوحهٔ اول و بر سطح قطعه سنگى ديگر حجارى شده، دو نقش وجود دارد که يکى از آنها نقش مردى و ديگرى نقش زنى است.
اما در شرق اين دو لوحه اشکفت بزرگ يعنى سايه‌بان خميدهٔ کوه قرار دارد که در زير آن بر روى بدنهٔ کوه يک کتيبهٔ مستطيل شکل ميخى و چند نقش حجارى شده و در زير اين کتيبه که در ارتفاعى قرار دارد، محل نشستن و تختگاه و يا انجام مراسمى بوده است.