بخش کوهستانى
بيش از دو پنجم وسعت استان را کوهستان دربر گرفته است که سراسر بخش شرقى و شمالى استان را مى‌پوشاند. کوه‌هاى اين منطقه، که خود بخشى از رشته‌کوه زاگرس است، به طول تقريبى ۳۰۰ کيلومتر از شمال غربى به جنوب شرقى امتداد يافته و به خليج‌فارس ختم مى‌شوند.
از سوى ديگر، هرچه از اين بخش به طرف غرب مى‌رويم با کاسته شدن از بلندى ارتفاعات، به جلگهٔ هموار خوزستان مى‌رسيم که فاقد هرگونه کوهى است.
در خوزستان به‌طور کلي، کوه‌هاى بلند کمتر يافت مى‌شود. بلندترين کوه استان کوه منگشت با ارتفاع حدود ۳۶۰۰ متر است که بين باغملک و ايذه قرار دارد. از آنجا که در اين استان شيب ناهموارىها به طرف جلگهٔ خوزستان است، اکثر رودهاى پر آب زاگرس به سوى اين جلگه هدايت مى‌شوند.
سرزمين‌هاى پست و هموار
- دشت‌ها:
در خوزستان، دشت‌ها در اثر تجمع آبرفت‌هاى ناشى از فرسايش ارتفاعات، عموماً در چاله‌هاى ناوديسى ايجاد شده‌اند و در مقايسه با بخش کوهستانى و جلگه‌اي، از وسعت کمترى برخوردار هستند.
- جلگه‌ها:
حدود سه پنجم از مساحت استان خوزستان جلگه‌اى است که از کوهپايه‌هاى زاگرس شروع مى‌شود و تا سواحل خليج‌فارس و اروندرود ادامه دارد. جلگهٔ خوزستان وسيع‌ترين جلگهٔ کشور است که در اثر تجمع آبرفت‌ها در قسمت‌هاى انتهائى رودهائى که به سوى خليج‌فارس جارى هستند، به‌وجود آمده است.