استان بوشهر از لحاظ پستى و بلندى به دو قسمت جلگه‌اى و کوهستانى تقسيم مى‌شود:
- قسمت جلگه‌اى:
اين قسمت در امتداد خليج‌فارس قرار گرفته و از شمال و شمال غربى در (ناحيهٔ ديلم) به سوى جنوب و جنوب شرقى تا درهٔ بند عرض جلگه به حدود ۱۴۰ کيلومتر مى‌رسد، پس از آن جلگه باريک و کم‌عرض مى‌شود تا جائى که در حدّ فاصل استان بوشهر و منطقهٔ هرمزگان، کوه‌ها مشرف به دريا است و جلگهٔ مزبور از رسوبات رودهاى دالکي، مند، اهرم شاهپور شکل گرفته که در بين آن، شهرها و ديگر مراکز جمعيتى منطقه قرار دارد.
- قسمت کوهستانى:
قسمت کوهستانى از دو رشتهٔ عمده تشکيل مى‌شود که به موازات هم سرتاسر طول استان بوشهر را طى مى‌کنند. رشتهٔ اصلى بيشتر محدودهٔ شمالى و شرقى استان را دربر گرفته و دنبالهٔ رشته‌کوه‌هاى زاگرس است. اين ارتفاعات از ناحيه ماهور در شهرستان کازرون شروع شده و از شمال‌شرقى برازجان و شمال غربى ناحيهٔ اهرم و خورموج مى‌گذرد و در شمال دهستان درگاه به‌وسيلهٔ رود مند قطع مى‌شود. سپس در ساحل جنوبى رودخانه مجدداً ادامه پيدا کرده و از مرودشت عبور مى‌کند و به‌تدريج به ارتفاعات لتيو در شمال ضبع از توابع شهرستان لار منتهى مى‌شود اين ارتفاعات گچ‌ترش نام دارد و معروف‌ترين قلل اين رشته عبارتند از:
۱. ارتفاعات خورموج در ناحيهٔ خورموج به ارتفاع ۱۸۰۰ متر.
۲. کوه گيکان در شرق برازجان به ارتفاع ۲۶۰۰ متر.
۳. کوه سياه در دشت پلنگ به ارتفاع ۱۵۰۰ متر.
۴. کوه بزبز در شرق برازجان به ارتفاع ۱۴۲۰ متر.
۵. ارتفاعات بوشکان در ناحيهٔ اهرم در دامنهٔ شرقى تا حدود فراشبند که در آنجا به ارتفاعات نمابر محدود مى‌شود.
۶. ارتفاعات پازنان و کوه معروف هدا در ناحيه در الميزان.
بخش ديگرى از رشته‌کوه‌ها استان در حاشيهٔ خليج‌فارس قرار گرفته که هر چه به سوى جنوب پيش رود به دريا نزديک‌تر شده تا جائى‌که به داخل دريا نيز کشيده مى‌شود. و در ناحيهٔ سفلى دهستان ثلاث از کرانهٔ دور شده و به ارتفاعات گاوبندى در شهرستان لار منتهى مى‌شود اين رشته به نام نوکند معروف است. به دنبال ارتفاعات نوکند در سواحل تنگستان رشته‌کوه کارتنگ با قلهٔ درانگ قرار دارد که ارتفاع آن ۱۲۲۳ متر است.
قلهٔ کلات بوربال به بلندى ۸۳۰ متر در ناحيهٔ جنوبى تنگستان و قلهٔ کچور با ارتفاع ۱۶۰۳ متر در ناحيهٔ کنگان واقع است.