اتحاد جماهير شوروى سابق از اواخر دهه ۷۰ حضور فعال و گسترده‌اى در ويتنام داشته و موفق گرديده است تا ويتنام را در رديف يکى از اقمار خود قرار داده و ضمن ايجاد پايگاه مهم دريائى کامران، کمک‌هاى مالي، اقتصادى و نظامى به ويتنام داده و از نقطه‌نظر سياسى هم از اين کشور حمايت به‌عمل آورد.


در تاريخ دهم اکتبر ۱۹۸۱ کشتى‌هاى جنگى شوروى جهت ديدارى دوستانه به دانانگ وارد شدند و متعاقبت بازديد نگوين کوتاچ در همان سال از مسکو، ايزوستيا نوشت که ميان دو کشور پروتکل همکارى در خصوص طرح‌هاى اقتصادى براى پنج ساله ۸۵-۱۹۸۱ امضاء شده است. تايمز مالى در اول سپتامبر همان سال گزارش داد که دوره پنج ساله مذکور، سه پروژه مهم هيدروليک توسط شوروى در ويتنام احداث مى‌شود، چهل پروژه ديگر شامل ذغال سنگ، مواد معدني، نفت دريائى و استخراج گاز توسط شوروى تعهد شده است و مقرر گرديده تا ويتنام هم به نوبه خود کالاهاى کشاورزى و منسوجات به شوروى صادر کند. لوموند فرانسه متعاقب ديدار لى‌دوآن از مسکو در تاريخ ۱۳ نوامبر ۱۹۸۱ گزارش داد که شوروى کالاهاى مصرفي، سوختى و مواد غذائى براى ويتنام تأمين مى‌کند و در استخراج نفت و گاز ويتنام هم سرمايه‌گذارى خواهد کرد. در ۱۹۸۶ روابط تجارى ميان دو کشور به سطح ۸/۱ ميليارد روبل رسيد که سهم واردات اتحاد شوروى از آن کشور حدود ۹/۳ ميليون روبل بود. دبيرکل حزب کمونيست ويتنام مورخه ۱۷-۱۲ ماه مه ۱۹۸۷ از مسکو موجبات موافقت‌نامه اصولى مربوط به تأسيس و اقدام شرکت‌هاى مشترک اتحاديه‌ها و سازمان‌ها را باعث شد. براساس اين توافق ويتنام فرآورده‌هاى نفتي، کود شيميائي، فلزات، کالاهاى مصرفى صنعتى از شوروى دريافت کرده و محصولات کشاورزي، کالاهاى صنايع سبک و صنايع دستى به شوروى صادر مى‌نمايد.


کشتى‌هاى شوروى براى اولين بار در ۲۸ مارس ۱۹۷۹ وارد کامران شدند. بيانيه وزارت امورخارجه ويتنام که در يازدهم آن سال صادر شد، ورود کشتى‌ها را به بنادر ويتنام ارتقاء سطح روابط دوستانه ميان دو کشور و کاملاً منطبق با ترتيبات حقوقى بين‌المللى اعلام داشته و تأکيد مى‌کرد که ويتنام پايگاه خارجى هيچ کشورى نخواهد شد.


در سوم نوامبر ۱۹۸۸ مراسم دهمين سال معاهده دوستى و همکارى ميان دو کشور برگزار شد. ولى در طول همان سال و بعد از ملاقات وزارء خارجه دو کشور در ۲۲ آوريل در مسکو، تحليل‌گران خاطرنشان ساختند که علائمى از تنش ميان دو کشور مبنى بر فشار سکو بر هانوى به‌منظور حل مشکل کامبوج پديدار شده است. به‌رغم اين که شوروى بزرگ‌ترين شريک تجارى ويتنام در طول اين ده سال بوده است، با اين حال مقامات ويتنامى اظهار داشتند که کالاهاى روسى بسيار گران و کيفيتى پائين‌تر از استاندارد دارد و روس‌ها نيز ويتنامى‌ها را متهم ساختند که در برنامه‌هاى آنها سوء مديريت دارند.


مجلهٔ اقتصادى جنوب شرقى آسيا در ۴ ژوئن ۱۹۹۰ گزارش داد که تحولات سياسى اقتصادى و بحران اروپاى شرقي، برنامه‌ريزان شوروى را بر آن داشت تا قطع کمک‌هاى اساسى در مجموعه کمک‌هاى آتى به ويتنام را در نظر گيرند. ويتنامى‌ها معتقد هستند که سهم مواد اساسى که شوروى تأمين مى‌کرده است تا سطح ۲۰% کاهش يافته و واردات از شوروى گران‌تر و سخت‌تر شده است. به‌موجب برنامه پنجم عمرانى ويتنام (۹۰-۱۹۸۵) شوروى کمکى معادل ۱۴۵۰۰ ميليون دلار براى ويتنام اختصاص داده و در برنامه تعهدات ماوراء بحار خود در ۸ ژوئن ۱۹۹۰ اعلام کرد که شروع به کاهش نيروها و حضور خود در پايگاه کامران نموده است. تحليل‌گران غربى معتقد هستند که خروج ميگ‌هاى ۲۳ و هاورکرافت‌هاى UT-16 روسى از پايگاه دريائى کامران و شروع تدريجى تخليه اين پايگاه دريائى معطوف به نتايج مذاکره با آمريکا بر سر پايگاه‌هاى آمريکائى در فيليپين مى‌باشد.


با تغيير و تحول در روابط بين‌الملل پس از جنگ سرد و به‌دنبال آن دگرگون شدن اهداف سياست‌هاى داخلى و خارجي، که ضرورت يک بازنگرى اساسى را مى‌طلبد، هر يک از دو کشور ويتنام و فدراسيون روسيه اهميت خود را براى ديگرى از دست داده يا لااقل کاهش زيادى يافته است. شرايط جديد حاکم بر نظام بين‌الملل جهان تمايل و گرايش کشورهاى جهان سومى وابسته به شوروى را به سوى قطب‌هاى بزرگ اقتصادى و صنعتى جهان و آميخته شدن با آن سوق مى‌دهد. به‌خصوص اگر اين موضوع را مورد توجه قرار دهيم که هم‌پيمانان سابق اتحاد شوروى عمدتاً با مشکلات و معضلات بزرگ اقتصادي، اجتماعى و سياسى روبه‌رو هستند و فدراسيون روسيه به‌دليل مشکلات عظيم داخلى خود قادر به پاسخ‌گوئى در خواست‌هاى هم‌پيمانان سابق خود نيست، ميزان اين تمايل و گرايش را افزايش مى‌دهد و پيش‌بينى مى‌شود که در ميان مدت به‌طور کلى شاهد سست‌تر گرديدن بيشتر پيوندهاى روسيه و اقمار سابق شوروى باشيم و احتمالاً کشور ويتنام، متحد يا متحدان اقتصادى جديدى براى خود دست و پا خواهد کرد. در سفر ۷ ژوئن سال ۱۹۹۴ آقاى ?وون وان کيت? نخست وزير و شخصيت دوم حکومت ويتنام به روسيه در جهت حل اختلافات موجود، عمده‌ترين مسائل فى‌مابين عبارت بود از:


۱. بدهى ۱۰ ميليارد دلارى وتنام به روسيه و بازپرداخت آن.


۲. شرايط استفاده از تسهيلات پايگاه دريائى خليج کامران که در زمان جنگ سرد روس‌ها از آن بهره‌بردارى مى‌کردند.


۳. وضعيت شهروندان ويتنامى مقيم روسيه


۴. پروژه مشترک استخراج نفت و گاز دو کشور و توسعه آن. بر همين اساس ووان کيت و ويکتور چرنوميدين نخست‌وزير روسيه در خصوص اختلافات مذکور به توافق رسيدند و قرار داد جديدى که با عنوان ?معاهده روابط دوستى دو کشور? مصطلح شده است امضاء گرديد، اين معاهده جديد جانشين معاهده سال ۱۹۷۸ بين اتحاد شوروى و ويتنام مى‌شود.


نخست وزير ويتنام در طول اقامت در مسکو بابوريس يلتسين نيز ملاقات کرد و موافقت‌نامه‌اى در زمينه‌هاى همکارى‌هاى تجارى و اقتصادي، کشت و صنعت و ماهى‌گيرى به امضاء رسيد.