الگوى تجارت خارجى ويتنام از دوران استعمارى به بعد بسيار تغيير کرده است. از ۱۹۵۴ روابط تجارى ويتنام شمالى با چين، شوروى و کشورهاى کمونيستى بود در حالى‌که ويتنام جنوبى روابط تجارى خارجى خود را به فرانسه، آمريکا و کشورهاى داراى اقتصاد غربى نظير ژاپن، تايوان و جمهورى کره محدود مى‌کرد. قبل از دهه ۱۹۷۰ هنگ کنگ، ژاپن و فرانسه بازارهاى اصلى صادرات ويتنام جنوبى بودند. از ۱۹۷۵ سنگاپور يکى از شرکاء عمده تجارى با جنوب شد. اتحاد مجدد دو ويتنام اين وضع را تغيير داد. از ۱۹۷۶ ويتنام ۴/۳۵% واردات خود را از شوروى و ۶/۱۵% از ژاپن وارد مى‌کند در حالى‌که چهار بازار صادراتى آن شوروى با ۶/۱۵%-ژاپن ۳/۲۱% - سنگاپور ۱۱% و هنگ کنگ ۱۰% مى‌باشد. در پى دسترسى ويتنام به کمکون گرايش جديدى براى روابط تجارى با اروپاى شرقى شروع شد. با اين حال ويتنام شديداً مشتاق کاهش اين وابستگى است. وزير خارجه مى‌گويد که سنگاپور به‌ويژه هنوز روابط تجارى ثابتى با ويتنام (تقريباً ۱۲۰ ميليون دلار در ۱۹۸۴) دارد. صادرات عمده سنگاپور به ويتنام سوخت معدنى است. تجارت با ژاپن ۱۶۵ ميليون دلار در ۱۹۸۳ بود در حالى‌که هنگ‌کنگ در حدود ۱۲۵ ميليون دلار بود. براساس آمار IFM ژاپن بازار عمده براى ذغال ويتنام و صادرات ماهى آن است. فرانسه - سوئد و استراليا نيز روابطى با ويتنام دارند.


به‌رغم افزايش ميزان صادرات در ۱۹۷۹ اين رقم به ۷۷۸ ميليون دلار رسيد. ولى تفاوت قابل توجهى در ارزش واردات و صادرات که خود موجبات کمبود جدى ارزهاى خارجى و به‌خصوص ارزهاى تعيين شده به‌خاطر سلطه رو به رشد بلوک شرق بر روابط تجارى ويتنام گرديد. براى حل اين مشکل دولت در ۱۹۸۰ تصميم گرفت که واردات را محدود ساخته و صادرات مواد اوليه گرمسيرى و نيز کالاهاى مصرفى را افزايش دهد. بخشى از صادرات توسط شرکت‌هاى بزرگى انجام مى‌شد که هر کدام تعاونى‌هاى صادراتى و وارداتى را براى نيازهاى آن‌ها ايجاد کرده بودند. در ۱۹۸۰ ارزش صادرات تا ميزان ۳۶۰ ميليون دلار سقوط کرد ولى در ۱۹۸۲ به سطح ۵۹۵ ميليون دلار رسيد که از اين ميزان ۱۶۰ ميليون دلار از طريق کشورهائى حاصل شد که ارزهاى قابل تسعير دارند. کسرى تراز بازرگانى به ۲۰۷۹ ميليون دلار رسيد. براساس آمار صندوق بين‌المللى پول کسرى حساب جارى مربوط به تراز پرداخت‌ها در ۱۹۸۲ حدود ۸۹۸ ميليون دلار بود که به فاصله يکسال بعد به ميزان ۹۲۶ ميليون دلار رسيد. کسرى تراز پرداخت‌ها از ميزان ۱۸۶ ميليون دلار در ۱۹۸۲ به ميزان ۱۷۵ ميليون دلار در ۱۹۸۳ رسيد.


حجم تجارت خارجى ويتنام در سال ۱۹۹۴ به ۲/۵ ميليارد دلار رسيد که از اين ميزان ارزش صادرات اين کشور با رشدى معادل ۲۰%، تقريباً به ۳ ميليارد دلار رسيده است و رقم عمده آن را برنج تشکيل مى‌دهد. اقلام عمده صادراتى اين کشور عبارتند از: برنج، قهوه، چاى و محصولات دريائي. ويتنام توانسته است در سال گذشته حدود ۲ ميليون تن برنج، ۲/۶ ميليون تن نفت، ۹۵ هزار تن قهوه، ۸۰ هزار تن کائوچو و دو ميليون تن ذغال سنگ صادر نمايد. همچنين در سال گذشته اقلام وارداتى اين کشور از جمله بنزين ۲۷%، پنبه ۴۴%، فولاد ۱۱۶%، ابزار آلات صنعتى ۷۴% و سموم گياهى ۱۵۰% رشد داشته است.

جدول کالاهاى منتخب (واردات)

واردات ۱۹۸۹ ۱۹۹۰ ۱۹۹۱
تراکتور (برحسب تعداد) ۷۶۳ ۱۶۰۴ ۱۴۸
موتور کاميون ۳۶۴۷ ۳۷۲۶ ۸۰۸
فولاد (برحسب هزار متر يک تن) ۳۷۹/۴ ۳۲۴/۳ ۱۱۳
سوخت معدنى و نفتى (برحسب هزار متر يک تن) ۲۲۶۲/۳ ۲۸۹۰ ۲۵۷۲/۵
لاستيک (برحسب ۱۰۰۰) ۱۵۱/۹ ۲۲۲/۳ ۲۰۹/۴
کود شيميائى (برحسب ۱۰۰۰ متر يک تن) ۱۸۴۰ ۲۰۸۵/۲ ۲۶۶۲/۶
پنبه (برحسب ۱۰۰۰ متر يک تن) ۵۱/۵ ۵۸/۸ ۳۲/۵
پارچه‌هاى نخى (برحسب ۱۰۰۰ ميليون متر) ۴۰/۲ ۳۰/۷ ۱۹/۸
شکر (برحسب ۱۰۰۰ متر يک تن) ۶۶/۵ ۲۳/۸ ۱۵/۹
مواد غذائى و خواربار (برحسب ۱۰۰۰ متر يک تن) ۱۸۳/۳ ۱۶۱/۷


Source: ibid. p985