با روى کار آمدن حزب ملى در سال ۱۹۴۸ قوانين و مقررات زيادى در جهت تحکيم موقعيت سفيدپوستان و محروم نمودن سياهان اين کشور از حقوق اساسى خود وضع شد.


بر اساس سياست آپارتايد مردم اين کشور از بدو تولد به چهار گروه نژادى تقسيم مى‌شدند که عبارت بودند از: سياه‌پوستان، سفيدپوستان، دورگه‌ها و آسيا‌‌ئى‌ها. اين چهار گروه در محل سکونت، بيمارستان، مدارس و خيلى از اماکن ديگر از هم جدا بودند. سياهان حق نداشتند در مناطق سفيدپوست‌نشين داراى زمين بوده يا اينکه به فعاليت اقتصادى بپردازند.


براى ده‌ها سال، مزايا و خدمات اجتماعى چون سينماها، پارک‌ها کتابخانه‌ها، استخرها، سواحل دريا و حتى گورستان‌ها تحت مقررات آپارتايد بوده و تا سال ۱۹۸۵ ازدواج سياه و سفيد ممنوع بود. به موجب اين مقررات ميليون‌ها سياه ناچار شدند از مناطق سفيدپوست‌نشين به مناطق خشک، بى‌آب و علف و فقيرى به نام هوم‌لند که توسط دولت‌هاى سياه‌پوست وابسته به پرتوريا اداره مى‌شدند کوچ کنند.


هدف اصلى دولت سفيدپوست از ايجاد اين مناطق، متمرکز کردن سياهان در يک محدودۀ مشخص جهت کنترل شورش‌هاى آنان عليه سفيدپوستان بود.