در قسمت واردات، همواره واردکنندگان به تحويل گرفتن سريعِ کالاهاى خود تشويق مى‌شوند. به‌همين دليل امکانات شبکه‌اى بسيار قوى در اين زمينه مهيا گرديده است. بازرسى کالاها تنها در مورد کالاهاى مربوط به مواد غذايى، مواد آرايشى و محصولات بهداشتى صورت مى‌گيرد. مقامات صادرکنندهٔ مجوز در مورد اين محصولات در بخش ترتيبات بازرسى کالا و گواهى‌نامه‌هاى مربوطه ارائه گرديده است که اين مقامات کالاهاى مربوطه را بازرسى کرده و مجوز لازم را بابت آنها صادر مى‌کنند .


نکتهٔ قابل توجه در واردات کشور سنگاپور مربوط به برخى از توليدات با تکنولوژى بالا مى‌باشد که معمولاً اين توع کالاها، مورد کنترل به‌وسيلهٔ کشور صادرکننده مى‌باشند. در چنين حالتى صادرکننده مى‌تواند از واردکنندهٔ سنگاپورى درخواست يک گواهينامهٔ واردات و تأييديه تحويل در سنگاپور درخواست نمايد. دفتر I & E به مجرّد اينکه درخواست‌نامه را دريافت نمايد، ICDV براى واردکننده يا در حقيقت همان صادرکننده، صادر خواهد کرد. هدف از ICDV اطمينان از اين است که اقلام در حقيقت به سنگاپور وارد شده است و منحرف يا صادرات مجرف يا صادرات مجدد به مقصد ممنوعى نشده باشند.


براى واردات کالاهايى که موضوع کنترل صادرات در کشورهاى صادرکننده هستند، واردکنندهٔ سنگاپورى يا صادرکنندهٔ مزبور شخصاً، مى‌توانند از يکى از شرکت‌هاى پُست سنگاپور در خواست گواهينامهٔ واردات با مسؤوليت محدود (IC)، نمايند. که براى هر ۱۰ مورد ۵/۴ دلار مى‌باشد.


در ابتداى امر يک نامه يا اظهار‌نامه از صادرکننده‌اى که درخواست گواهى‌نامهٔ واردات (IC) کرده است، مورد نياز است. بايد سه رونوشت (يکى اصلى و دو کپى) از درخواست‌نامهٔ گواهى‌نامهٔ واردات (IC) تهيه شود. همچنين مهر عوايد هيئت توسعهٔ تجارت سنگاپور (TDB) از شعبات شرکت پُست سنگاپور با مسؤوليت محدود به قيمت ۱۰ دلار آمريکا نيز بايد خريدارى شده و بر روى يک کپى از درخواست‌نامه ضميمه شود. کليهٔ نکات ذکر شده در فوق بايد درست و کامل ارائه گردند .


چگونگى کامل کردن فرم درخواست گواهى‌نامهٔ واردات (IC) :


۱- نام کامل، آدرس و شمارهٔ تلفن درخواست‌کننده را بنويسيد.


۲- اگر شمارهٔ CR نداريد بايد يکى درخواست کنيد.


۳- نام کامل و آدرس صادرکننده را بنويسيد.


۴- نام کامل و آدرس مصرف‌کنندهٔ نهايى را بنويسيد. شما بايد اظهارنامه‌اى را از مصرف‌کنندهٔ نهايي، که کالاها براى استفادهٔ وى وارد شده است، ضميمه کنيد.


۵- خواه‌ناخواه بايد به کالاهايى که براى استفاده در سنگاپور يا براى صادرات، است اشاره کنيد. اگر کالاها براى صادرات مجدد هستند، بايد کشور يا کشورهايى که کالاها به آنجا صادرات مجدد خواهند شد، قيد نمائيد.


۶- بايد مشخص گردد که به گواهى‌نامهٔ محلي، براى کالاها بعد از صدور نياز هست يا خير .


۷- اظهارنامه بايد توسط يک مقام مسؤول امضاء شود. (به همراه ذکر کامل نام و مختصات)


۸- در هر مجوز واردات حداکثر ۵ قلم کالا را مى‌‌توان نوشت. اگر تمام ۵ قلم کالا درخواست شد و قيد گرديد، يک سرى ديگر از گواهى‌نامه مى‌توانيد فراهم کنيد. براى سرى ديگر نياز به مهر عوايد هيئت توسعه تجارت (TDB) نيست. درهر سرى از گواهى‌نامه حداکثر ۱۰ قلم کالا مجاز مى‌‌باشد.


۹- کالاها را با اشاره به کد آنها و نيز طبقه‌بندى تجارى آنها در سنگاپور شرح داده توصيف نماييد و عوارض گمرکى آنها را برحسب عوارض ۱۹۹۶ (STCCD) توضيح بدهيد. اين توضيحات بايد همانند نکات موجود در اظهارنامهٔ صادرکنندگان خارجى و مصرف‌کنندگان نهايي؛ شامل مارک، شمارهٔ مدل ومشخصات و ويژگى‌هاى تکنيکى باشد.


۱۰- کد اقلام و کالاها بايد کدهاى HS باشند که مى‌توان آنها را از (STCCD)بدست آورد.


۱۱- براى هر قلم از کالاها بايد ميزان، مقدار و واحد آنها ذکر شود.


۱۲- براى هر قلم از کالاها ارزش (CIF) برحسب دلار بايد ذکر شود.


۱۳- زمانى که گواهى‌نامهٔ واردات (IC) پذيرفته شد، بايد از يک طرف يک مقام مسؤول (TDB) نظامى که از طرف هيئت توسعهٔ تجارت است، امضاء گردد و پس از آن يک شمارهٔ IC داده خواهد شد . دورهٔ اعتبار گواهى‌نامهٔ واردات (IC) نيز بيان شده است.


۱۴- مهر عوايد (TDB) بر روى نسخهٔ شمارهٔ ۱ چسبانده مى‌شود.


۱۵- مى‌توانيددرخواست گواهى‌نامهٔ تأييديه حمل نماييد.


اگر درخواست‌نامه پذيرفته شد، هيئت توسعهٔ تجارت نسخهٔ اصلى امضاء شده و نيز دو نسخهٔ کپى (IC) را به شما باز مى‌گرداند. نسخهٔ اصلى (IC) بايد فوراً براى صادرکننده در کشور درحال صادرات ارسال گردد.