سياست صنعتى سنگاپور چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا دراين بخش، فرآيند تکامل سياست صنعتى در سنگاپور طى پنج دوره توسعه موردبحث قرار خواهدگرفت. گفتنى است که دولت سنگاپور به استثناى برنامه پنج ساله اول (۱۹۶۰ - ۱۹۶۴) هرگز برنامههاى پنج ساله ديگرى را تدوين نکرد. اما اين گفته، به اين مفهوم نيست که هيچگونه برنامهريزى وجود نداشتهاست. در واقع، دولت سنگاپور روشهاى متغيرى را براى برنامهريزى بدون الزام به پذيرش چهارچوب زمانى خاص اتخاذ نمودهاست. بدليل بازبودن اقتصاد سنگاپور و آسيبپذيرى آن، اين کشور هميشه بر نياز کسب آگاهى از محيط خارج براى اصلاح سياستهاى خود در موقع لزوم، تأکيد کردهاست. اما معمولاً دولت سنگاپور براى اصلاح اساسى راهبرد توسعه خود توضيحات کافى را ارائه مىنمايد. اگرچه جزئيات بعضى از اين تغييرات سياسى به نظر بعضى منتقدان ممکن است شديد و قوى جلوهکن، ولى اين تغييرات، با بررسى دقيقتري، براى نيل به هدف رشد اقتصادى بلندمدت کشور طراحى شده و هماهنگ بودهاست. دوره یکم - سیاست جایگزینی واردات و استفاده از تکنولوژی کاربر (۱۹۵۹ - ۱۹۶۳) شرایط مقدماتی اقدامات سیاسی نتایج اقتصادی دوره دوم - سیاست صنعتی شدن بر مبنای استفاده از تکنولوژیکار - برو گرایش به سوی صادرات (۱۹۶۶ - ۱۹۷۳) تغییر عوامل محیطی اقدامات سیاسی نتایج اقتصادی دوره سوم - نخستین تلاش برای ارتقاء اقتصادی (۱۹۷۳ - ۱۹۷۸) نتایج اقتصادی نتایج حاصله از دوره سوم دوره چهارم - بازسازی ساختارهای اقتصادی (۱۹۷۹ - ۱۹۸۴) جدول سهم شرکتها با مالکیت خارجی در بخش صنعت، سال ۱۹۸۰ نتایج اقتصادی نتایج حاصله از دوره چهارم دوره پنجم - مستحکمسازی و متنوعکردن اقتصاد (۱۹۸۵ - ۱۹۹۰) عوامل تشکیل دهنده سیاست صنعتی سنگاپور چارچوب سازمانی و نظارتی چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها