احزاب نروژ چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا در نروژ، احزاب نقش بسيار مؤثرى در سياست خارجى ايفاء مىکنند، و حزب کارگر در اين ميان نقش اصلى را بر عهده دارد. صفحه بعدی 3 2 1 صفحه قبلی تشکيل اولين حزب سياسى در نروژ به بيش از يکصدسال پيش باز مىگردد. اگرچه قبل از آن، گروههائى وجود داشتند که در پارلمان نروژ فعاليت مىکردند، ولى اين گروهها تشکيلات سازمانيافتهاى نداشتند. از سال ۱۸۱۴تا سال ۱۹۰۵ نروژ با سوئد تحت يک پادشاهى اداره مىشدند، در واقع نروژ زيرنظر سوئد فعاليت مىنمود. در سال ۱۸۸۴ يک بحران سياسى که (مورد کنسولي) نام گرفت، منجر به ايجاد يک سيستم پارلمانى گرديد. در ارتباط با اين بحران، اولين حزب سياسى در نروژ شکل گرفت که حزب فعلى ليبرال باقيمانده از آن تشکل است. شش ماه بعد، مخالفتهاى سياسى در پارلمان نروژ به نام استورتينگ آغاز شد که اين مخالفتها، منجر به تشکيل حزب فعلى محافظهکار گرديد. علاوه بر اين دو حزب، احزاب ديگرى نيز در نروژ وجود دارند. در زير در مورد هر يک از آنها توضيح داده مىشود: اتحادیههای کارگری لیبرالها حزب محافظهکار (H=Conservative) حزب کمونیست (NKP=Norges Kommunistiske Party=Communist Party) حزب سبز ”طرفداران محیط زیست“ (MDG) حزب Stop Immigration حزب کارگر (A=Labour party) حزب میانهرو ”مرکزی“ (SP=Centre Party) حزب دموکرات مسیحی (KFP=Christian Democratic Partg) حزب سوسیالیست چپ (SVP=Socialist Left Party) حزب ترقیخواه (FP=Progress ParigZ) جدول وضعیت پارلمان احزاب (تعداد کرسی) ليبرالها پيشروان اين حزب گروه نمايندگان راديکال بودند که در دهه ۱۸۶۰ با مقامات دولتى به مخالفت برخاستند و خواستار دموکراسى بيشتر شدند. ليبرالها، تشکيلات پارلمانى خود را با ۳۸ نماينده در مقابل ۳۱ نماينده طرف محافظهکار شروع کردند که اين برترى دوام زيادى نداشت و در عرض چندسال اختلافات زيادى در درون حزب بوجود آمد و به مرور حزب ليبرالها يک حالت تدافعى به خود گرفت. تا اينکه در سال ۱۹۷۲، اين حزب در مورد عضويت نروژ در بازار مشترک اروپا بانگ مخالف سر داد و همين امر سبب گرديد که حزب به شدت از هم گسيخته شود. در کنگره حزب ليبرالها در اين سال، افرادى که موافق عضويت نروژ در جامعه اروپا بودند از حزب جدا شدند و حزب ليبرال جديدى را تشکيل دادند که تا انتخابات پارلمانى سال ۱۹۸۵، نمايندگانى در پارلمان داشتند ولى در انتخابات ۱۹۸۹ مجدداً با يکديگر ائتلاف کردند تا شايد بتوانند نمايندهاى در پارلمان داشته باشند که موفق نيز شدند. اين حزب در گذشته، در مقاطعى با احزاب غيرسوسياليست وارد دولتهاى ائتلافى شده است. مثلاً از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۳ با دولتهاى غيرسوسياليست ائتلاف داشت. حزب ليبرال از سال ۱۹۸۱ وارد پارلمان شد ولى هيچگونه نقشى در همکارى با دولت غيرسوسياليست نداشت و در حال حاضر نقش عمدهاى را بر عهده ندارد. حزب ليبرال در مورد عضويت نروژ در جامعه اروپا موضع روشنى اتخاد نکرده است. اما بعضى معتقد هستند که اين حزب علاقمند به عضويت مشروط نروژ در جامعه اروپا است. حزب ليبرال در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۹۳، با کسب ۶/۳% از آراء يک نفر نماينده به پارلمان اعزام نمود. حزب محافظهکار (H=Conservative) اين حزب در اثر اختلافات درونى در حزب ليبرال تشکيل شد و سياست آن بر اساس دموکراسي، حق مالکيت و آزادى فردى بنا شده است. حزب محافظهکار به مرور به قدرت زيادى دست يافت و در مقابل حزب کارگر هميشه موضعگيرى کرده است. زيرا حزب کارگر بعد از جنگ جهانى اول تقريباً يکهتاز ميدان سياست در نروژ بود، اما پس از جنگ دوم جهاني، محافظهکاران توانستند قدرت مطلقه حزب کارگر را درهم بشکنند و در مقاطعى از زمان، دولت غيرسوسياليست را تشکيل دهند. اولين دولت غيرسوسياليست، در سال ۱۹۶۳ در نتيجه يک بحران سياسى به قدرت رسيد که محافظهکاران رهبرى اين دولت را در دست داشتند. در انتخابات پارلمانى ۱۹۶۵، اين حزب قدرت خود را مستحکمتر نمود و توانست دولتى تشکيل دهد که تا زمستان ۱۹۷۲، يعنى زمانى که اختلافات داخلى بر سر تمايل عضويت در جامعه اروپا شدت گرفت، ادامه يافت. از اين زمان تا سال ۱۹۸۱، از محافظهکاران، هيچ دولتى به قدرت نرسيد. در سال ۱۹۸۱، يک دولت محافظهکار به رياست آقاى ويلوخ تشکيل شد. اين دولت تا سال ۱۹۸۶ مجبور شد که با دو حزب دموکرات مسيحى و ميانهرو ائتلاف کند که اين دولت تا سال ۱۹۸۶ در قدرت باقى ماند. محافظهکاران مجدداً در سال ۱۹۸۹ يک دولت ائتلافى به رياست سيسه تشکيل دادند که اين دولت بيش از يک سال دوام نياورد و در سال ۱۹۹۰ مجبور به کنارهگيرى شد. سياست فعلى حزب محافظهکار، علاقه شديد به عضويت در جامعه اروپا، خصوصى نمودن بازار، مالياتهاى کم، طرفدارى از يک سيستم دفاعى قوى و ادامه عضويت در ناتو است. حزب محافظهکار، در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۸۹، ۳۷نماينده را به پارلمان فرستاد. اين حزب در انتخابات سپتامبر ۱۹۹۳، ۲۹نماينده به پارلمان فرستاد که نسبت به ۲/۲۲ درصد آراء سال ۱۹۸۹، ۶/۱۵درصد آراء را به خود اختصاص داد. همچنين اين حزب طرفدار اعمال سياستهاى خشنتر در مقابل مهاجرين و پناهندگان است. رهبر اين حزب در حال حاضر، خانم کاچىکولمان فايو است. حزب کمونيست (NKP=Norges Kommunistiske Party=Communist Party) نروژ در حال حاضر دو حزب کمونيست دارد. يکى در سال ۱۹۲۳ به دليل کنارکشيدن حزب کارگر از کمينترن از اين حزب جدا شد و هميشه نسبت به مسکو وفادار بوده است. اين حزب در انتخابات سال ۱۹۴۵ با داشتن يازده نماينده، حداکثر نفوذ سياسى را به دست آورد و بعد از آن سير نزولى يافت که بعد از فروپاشى شوروى تقريباً به حالت تعطيل درآمده است. دومين حزب، حزب کمونيست کارگران ناميده مىشود. اين حزب، در سال ۱۹۷۳ به وجود آمد و منشاء آن نيز سازمان خلق سوسياليست است. از نظر ايدئولوژى اين حزب در راستاى الگوى چپى حرکت مىکند و مخالف سياستهاى مسکو مىباشد. حزب سبز طرفداران محيط زيست (MDG) اين حزب سال ۱۹۸۸ در اسلو تأسيس شد. اين حزب تاکنون موفق به داشتن کرسى در پارلمان نشده است. در سال ۱۹۸۹ (۱۱ دسامبر) از مجموع ۲۶۴۷۰۶۴ آراء تنها ۱۰۱۳۶ رأى (يعنى معادل ۴/۰ درصد) از آراء را به دست آورد. حزب Stop Immigration اين حزب خواستار اتخاذ سياستهاى جدىتر و خشنتر براى توقف مهاجرتها به نروژ مىباشد. اين حزب نيز تاکنون در پارلمان کرسى نداشته است و در انتخابات عمومى سپتامبر ۱۹۸۹، توانست ۳۰% آراء يعنى معادل ۸۹۶۳ رأى کسب نمايد. صفحه بعدی 3 2 1 صفحه قبلی چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها