انديشه سوسياليستى در هلند، به‌مراتب پيش‌از ديگر کشورهاى غربى شکل گرفت. گرچه حزب سوسيال دموکرات کارگران (Social Democratic) که در سال ۱۸۹۴ ميلادى تأسيس شد چندسالى را با برنامه‌هاى مارکسيستى پشت‌سر گذاشت و از جمهورى طرفدارى مى‌کرد، اما از همان آغاز، بيشتر درپى اصلاحات باتوجه به مقتضيات روز بود. بدين لحاظ پس از آنکه مدتى را به انعکاس احساسات انقلابى مردم پرداخت، بتدريج خصوصيات يک حزب دموکرات را يافت و هر نوع همکارى با کمونيست‌ها را رد کرد.


در فاصله دو جنگ جهاني، يعنى هنگامى که اين حزب براى مدتى طولاني، مخالف با دولت عمل مى‌کرد، موفق شد سياست‌هاى اقتصادى و اجتماعى خود را تنظيم و جايگزين برنامه مارکسيستى کند. تا آنکه به‌هنگام اشغال هلند توسط نيروهاى آلماني، فکر ايجاد يک حزب سوسياليست بزرگ پديد آمد. در سال ۱۹۴۶ ميلادي، يعنى يک سال پس از رهايى هلند از زير سلطه آلمانى‌ها، حزب کارگر با گردآمدن اعضاى حزب سوسيال دموکرات کارگران افراطي و پروتست‌هاى چپ‌گرا و گروه‌هاى ليبرال و کاتوليک، تأسيس شد و با آنکه بيشتر سعى در سوسياليست معرفى کردن خود داشت، اما برنامه‌هاى آن نمودى از يک حزب ملى بود تا حزبى طبقه‌اي.


اين حزب، در سال ۱۹۴۸ ميلادي، کرسى‌هاى بسيارى را در مجلس عوام کسب کرد و در سال ۱۹۵۶ ميلادي، حدود ۷/۳۲ درصد از آراء کل را به خود اختصاص داد و به‌گونه حزبى اصلاح‌طلب، نيرومند و باثبات، جلوه‌گر شد.


در دهه ۱۹۶۰، هنگامى که عناصر جديد چپ اين حزب، مالکيت دولتى و مساوات اقتصادى را مطرح ساختند و به انتقاد از ناتو پرداختند (چون قبل از ورود عناصر جديد چپ، اين حزب از پيمان آتلانتيک شمالى و سياست‌هاى دفاعى کشور حمايت مى‌کرد.) و نفوذ خود را در ارگان‌هاى اجرايى خوب توسعه دادند. تعدادى از سوسياليست‌هاى ميانه‌رو از حزب جداشده و حزب جديدى با نام سوسيال دموکرات ۷۰ (D's 70) به‌وجود آوردند که در سال ۱۹۷۱ ميلادى بيشتر از ۳/۵ درصد از آراء مجلس را به خود اختصاص داد.


تغيير مشى حزب کارگر، ابتدا سبب کاهش حمايت مردم از آن شد اما پس از اندک زمانى (۱۹۷۲م.) آراء آن افزايش يافت.


اين حزب در انتخابات پارلمانى سال‌هاى ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶ و ۱۹۸۹ ميلادى به‌ترتيب با کسب ۲/۲۸، ۴/۳۰، ۳/۳۳ و ۹/۳۱ درصد آراء توانست ۴۴، ۴۷، ۵۲ و ۴۹ کرسى مجلس عوام (دوم) را دراختيار گيرد.


طى سال‌هاى ۱۹۹۱ ميلادي، از محبوبيت حزب کارگر به ‌لحاظ مواضعى که درقبال مسائل داخلى و بين‌المللى اتخاذ کرده بود، به ‌شدت کاسته شد. اينگونه امور، سران حزب را بر آن داشت تا در سال ۱۹۹۲ ميلادي، دو رهبر براى سر و سامان دادن به حزب انتخاب کنند. درنتيجه آقاى فيليکس روتن برخ (Felix Rottenberg) به رياست و آقاى رود فريمان (Ruud Freeman) به نايب رئيسى حزب برگزيده شدند و تأکيد خود را بر ادامه ائتلاف حزب با حزب دموکرات مسيحي گذاشتند.


حزب کارگر که مقر آن در آمستردام است ۱۰۰،۰۰۰ عضو دارد و رهبر پارلمانى آن آقاى ولت گنز (Woltgens) است.