تا پيش از جنگ جهانگير دوم، هلند در سياست خارجى خود موضع بى‌طرفى را حفظ کرده بود. اما از آن هنگام که مورد تجاوز و اشغال آلمان قرار گرفت (۴۵-۱۹۴۰م.)، اقدام به عضويت در سازمان‌هاى سياسى و نظامى و اقتصادى اروپا و آتلانتيک نمود و فعالانه با آنها همکارى نمود.



مهمترين اهداف هلند در سياست خارجى به‌عنوان کشور عضو ناتو، بر تقويت دنياى آزاد، اتحاد سياسى و نظامى اروپا، تقويت پيمان ناتو بازار مشترک و نيز احترام به موازين و اصول منشور ملل متحد و احترام به استقلال و آزادى کشورها و برقرارى و حفظ صلح در جهان، استوار بوده است.


در اين راستا، هلند، عضويت در سازمان‌هاى بين‌المللى بسيارى را پذيرفته و در اتحاديه‌هاى اروپايى نقش فعال را عهده‌دار شده است. علاقه اين کشور به گسترش روابط دوستانه بين شرق و غرب، با وجود مشارکت داشتن در پيمان ناتو، توجه ويژه‌اى را به مذاکرات صلح و امنيت اروپا و قطعنامه هلسينکى دربر داشته است.


طى نزديک به نيم قرن، يکى از اساسى‌ترين جنبه‌هاى سياست خارجى هلند را استقرار صلح در جهان تشکيل داده است و در اين راه همکارى مؤثرى را با سازمان‌هاى بين‌المللى داشته و بدين لحاظ به‌عنوان کشورى صلح‌دوست نامبردار شده است. همکارى فرهنگى با ديگر کشورهاى جهان نيز ديگر بخش سياست خارجى هلند را تشکيل مى‌دهد اما بخش اساسى و محورى سياست خارجى هلند به سياست توسعه و همکارى اقتصادى اختصاص يافته است.


هلند، با کشورهاى همجوار خود روابط بسيار حسنه و گسترده‌اى را براساس منافع قابل توجه پى‌ريزى کرده است. فزون‌بر آن موقعيت اين سرزمين و مردمان تجارت‌پيشهٔ آن، همه‌گاه سود بسيارى را از طريق مشارکت و همکارى‌هاى بين‌المللى به‌دست آورده است.


يکى از مسائل مهم سياست خارجى هلند طى دو دهه اخير به‌ تصميمات ناتو در اواخر سال ۱۹۷۹ ميلادى بازمى‌گردد. اين تصميمات بيشتر در رابطه با مدرنيزه‌کردن و توسعه پايگاه‌هاى هسته‌اى اين پيمان بوده است که پس از پشت‌ سر گذاشتن بحث‌هاى بسيار در مجلس دوم، دولت هلند ناگزير به قبول رأى مجلس نمايندگان کرد که بنا بر آن، انهدام ۴۸ موشک کروز به تعويق افتد بدين اميد که ديگر کشورها نيز متقاعد گردند که مراکز هسته‌اى خود را کنترل و منهدم گردانند.