قانون اساسى جديدى که قانون اساسى ۱۸۵۸ را اصلاح مى‌کرد در ۵ فوريه ۱۹۱۷ تصويب و از ۱۹۲۹ تا ۱۹۵۳ اصلاحات ديگرى در آن، به عمل آمد. طبق اين قانون اساسي، مکزيک، يک جمهورى فدرال است که از ۲۹ ايالت که هر کدام حق اداره امور محلى خود را دارند و يک منطقه فدرال که شامل شهر مکزيکو و دوازده بخش اطراف آن مى‌باشد و دو سرزمين کوئينستانارو (Quinstana Roo) و باجا کاليفرنيا (Baja California) تشکيل مى‌شود. در مکزيک، حکام، قانون‌گذاران و قضات از طرف مردم انتخاب مى‌شوند.


بين ايالات، گمرک وجود ندارد. رئيس جمهور، رؤساى سرزمين‌ها و رئيس بخش فدرال مکزيکو سيتى را انتخاب مى‌کند. حقوق افراد از جمله شامل حق راى دادن تمام اتباع بيش از ۱۸ سال که به کار شرافتمندانه‌اى مشغولند، مى‌باشد.


به زنان حق تساوى با مردان و حق راى دادن در سال‌هاى ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ داده شده است. طبق قانون اساسي، قدرت در دست دولت فدرال مى‌باشد و قواى مقننه، مجريه وقضائيه از يکديگر تفکيک شده است. حکومت‌هاى ايالتى توسط فرماندارانى که به مدت ۶ سال انتخاب مى‌شوند، اداره مى‌گردد و در بعضى موارد از جمله در تدوين قوانين مالياتى اختيار تام دارند.


قانون اساسى با تائيد ۳/۲ اعضاى هر يک از مجلسين امکان‌پذير است. لازم به ذکر است در حال حاضر، دو سرزمين کوئينستانارو و باجا کاليفرنيا به ايالت فدرال تبديل شده و رؤساى آنها توسط مردم و با انتخابات آزاد انتخاب مى‌گردند.