اوضاع مالى و شاخص‌هاى اقتصادى

واحد پول و اجزاء و برابرى آن

واحد پول مکزيک پزو مى‌باشد و ارزش برابرى آن در سال ۱۹۹۱، ۹۶/۲ پزو معادل يک دلار آمريکا بوده است. هر صد سنتاوس (Centavos) معادل يک پزو مى‌باشد.

توليد ناخالص داخلى

توليد ناخالص داخلى مکزيک در سال‌هاى ۸۰-۱۹۶۵ رشدى بالغ بر ۵/۶% داشته است که اين رقم در پنجساله ۸۵-۱۹۸۰ به %۸ رسيده است. پس از رشد منفى ۸/۳% در سال ۱۹۸۶، توليد ناخالص داخلى مکزيک از سال ۱۹۸۷ مجددا روند رو به رشدى به خود گرفت و از ۷/۱% در سال ۱۹۸۷ به ۴/۴% در سال ۱۹۹۰ افزايش يافت. مکزيک در سال ۱۹۹۱ بالغ بر ۸۵۲،۷۸۳،۲۰۱ ميليون پزو توليد ناخالص داخلى داشته که اين رقم رشدى معادل ۶/۳% را نشان مى‌دهد.

درآمد سرانه

در سال ۱۹۸۵ بر اساس تخمين بانک جهاني، درآمد سرانه ناخالص ملى هر مکزيکى بر اساس قيمت‌هاى سال ۸۵-۱۹۸۳ بالغ بر ۲۰۸۰ دلار گرديد. بين سال‌هاى ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۵ درآمد سرانه در اين کشور ساليانه ۷/۲% رشد داشته است. درآمد ملى (National Income) مکزيک از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷ به شرح ذيل بوده است:

جدول درآمد ملى مکزيک (ميليون پزو)

بودجه ملى

بودجه پيش بينى شده در سال ۱۹۸۷ رقمى معادل ۲/۸۶ تريليون پزو (معادل حدود ۷۲ ميليارد دلار) بود که از اين مقدار، رقم اصلى به ميزان ۲۱% مربوط به بازپرداخت بدهى‌هاى خارجى مى‌گرديد. اين بودجه همچنين ۱۲ ميليارد دلار قرض از سرمايه‌گذاران خارجى را شامل مى‌شد. در بودجه فوق نرخ تورم از طرف دولت ۵۰% پيش بينى شده بود، در صورتى که آمارهاى دولتى رقمى معادل ۲۰۰% را نشان مى‌دادند. در سال ۱۹۸۸، مخارج دولت حدود ۱۰۶،۰۴۴ تريليون پزو در نظر گرفته شده، در حالى که کل عوايد کشور معادل ۶۸،۶۰۶ تريليون پزو را شامل مى‌شده است که از اين رقم ۶۳،۴۰۹ تريليون پزو درآمد دولت از ماليات فروش بنزين، خدمات تلفن، ماليات بر تنباکو، و عوارض کالاهاى وارداتى بوده است.

ذخاير ارز خارجى و طلا

ذخاير ارز خارجى مکزيک در سال‌هاى ۱۹۸۶ لغايت ۱۹۸۸ به شرح ذيل بوده است. اين کشور ۷۰۹ ميليون دلار تا سال ۱۹۸۴ ذخيره طلا داشته است.

جدول ذخاير ارز خارجى و طلا

نرخ تورم

افزايش نرخ تورم در کنار قروض و بدهى‌هاى خارجى عمده معضلات اقتصادى مکزيک را تشکيل مى‌دهند. روند افزايش نرخ تورم بويژه در اواخر دهه ۷۰ و اوايل دهه ۸۰ از رشد تصاعدى قابل ملاحظه‌اى برخوردار بوده است. به طورى که نرخ تورم از حدود ۱۰% در اوايل دهه ۷۰ به بيش از ۴۰% و در سال ۸۰ به بيش از ۹۰% در سال ۱۹۸۲ بالغ گرديده است. تورم در مکزيک در سال ۱۹۸۶ به بالاترين رقم خود يعنى بيش از ۱۵۰% افزايش يافت که با توجه به سياست‌هاى اقتصادى دولت، از اين سال به بعد روند رو به تنزلى به خود گرفت. نکته قابل يادآورى آنکه، نوسانات نرخ تورم با توليد ناخالص داخلى همواره نسبت معکوس داشته است. به اين معنى که براى مثال نرخ تورم ۱۵۰ درصدى سال ۱۹۸۶ با رشد منفى حدود ۴% G.N.P همراه بوده است. در سال ۱۹۱۱، برنامه‌هاى اقتصادى دولت در راستاى تثبيت قيمت‌ها سبب گرديد نرخ تورم در اين کشور به پائين‌ترين ميزان خود در ۳۰ سال اخير تنزل يابد که اين امر از موفقيت‌هاى دولت به شمار مى‌رود. تقويت بنيه مالى دولت، مدرنيزه و افزايش اشتغال به همراه سياست‌هاى مالى از عوامل عمده اين موفقيت به شمار مى‌رود.

اشتغال

رشد اشتغال در مکزيک در ۵ ساله اخير سالانه ۷/۱% بوده که از ۲۴ ميليون نفر در سال ۱۹۸۵ به ۲۶ ميليون نفر در سال ۱۹۹۰ بالغ گرديده است. در اين مدت اشتغال در مکزيک رشدى حدود ۳/۸% را نشان مى‌دهد. در سال ۱۹۹۰، جمعيت مشغول به کار مکزيک ۳۲% از کل جمعيت کشور را تشکيل مى‌داده است؛ در حالى که در سال ۱۹۷۰ اين رقم ۹/۲۶% در سال ۱۹۸۰، ۷/۳۱% و در سال ۱۹۸۵، ۸/۳۰% کل جمعيت بوده است. نرخ بيکارى در مکزيک از ۹/۲% در سال ۱۹۸۹ به ۸/۲% در سال ۱۹۹۰ تقليل يافته است.

جدول جمعيت شاغل مکزيک (هزار نفر)