در مقايسه با اکثر ارتش‌هاى منطقه‌ هند و چين ارتش خلق لائوس چه از لحاظ نيرو و توانمندى و چه از نظر کارائى يک ارتش کوچک به‌شمار مى‌‌آيد. اين ارتش با يک نيروى زمينى و دريائى و نيروى هوائى ناچيز، مسلماً به لائوس اين امکان را نمى‌دهد که تهديدى براى هيچ يک از همسايگانش باشد. از دسامبر ۱۹۷۵ پس از ظهور يک رژيم سوسياليستى در وين‌تيان، لائوس مجبور بوده است مدام با مسائل امنيتى روبه‌رو باشد. بنا به اظهارات مقامات لائوسى نيروهاى امنيتى اين کشور بر کل لائوس کنترل کامل ندارند. ارتش لائوس که خود از چريک‌هاى پاتت لائو به‌وجود آمده است،براى نقش جديدى که قرار بود در رژيم سوسياليست عهده‌دار باشد، آمادگى نداشت. ارتش مذکور از جنگل رهسپار شهرها شد و شروع شد و شروع به کارهاى پليسى نمود. بسيارى از اعضاى آن يعنى جنگجويان لائو تيونگ با خشم قابل درکى نسبت به لائوسى‌هاى ثروتمند و مالک اراضى وسيع، به زودى سيماى يک گروه متمرد را از خود به نمايش گذاشتند. ارتش مذکور گرايش به فساد داشت که نتيجه آن از بين رفتن ديسيپلين بود.


لائوس لااقل تا سال ۱۹۷۹ و مادام که خمرهاى سرخ در پنوين در قدرت بودند در مورد نقض حدود و سرحدات خود که از طرف سربازان کامبوج دمکراتيک صورت مى‌گرفت ساکت مى‌ماند. به‌طور کلى لائوس در استفاده از نيروهاى خود محتاط عمل کرده است. وين‌تيان از ضعف نيروهاى مسلح خودآگاهى دارد و کلاً مايل نيست قواى خود را درگير اختلافات مرزى نمايد.

ساختار ارتش

براساس برآورد سال ۱۹۹۴ ارتش اين کشور داراى ۳۳ هزار نفر نيروى زميني، ۵۰۰ نفر نيروى دريائى و ۳۵۰۰ نفر نيروى هوائى که مجموعاً ۳۷ هزار نفر داراى نيروى نظامى مى‌باشد. دوره خدمت نظام وظيفه در لائوس حداقل در لائوس حداقل ۱۸ ماه مى‌باشد. لائوس داراى چهار منطقه نظامى مى‌باشد. سازماندهى ارتش اين کشور عبارت است از: ۵ پياده نظام، ۷ هنگ پياده نظام مستقل، ۵ گردان آتش‌بار توپ‌خانه، ۹ گردان ‌آتش‌بار ضد هوائي، ۳ هنگ‌مهندسى و ۶۵ گروهان پياده نظام مستقل.


در سال ۱۹۹۳ بودجه نظامى اين کشور ۷۵،۵۰۰ ميليون کيپ برآورد شده است.