بخش‌هاى مختلف اقتصادي

کشاورزى و جنگل‌دارى

اگرچه دو سوم خاک لائوس پوشيده از جنگل است، ولى هشتاد درصد نيروى کار به کشاورزى اشتغال دارند (حدود ۶/۱ ميليون نفر). تملک زمين‌هاى کشاورزى در دره‌هاى هنوز براساس مالکيت فاميلى مى‌باشد، ولى در مناطق پرجمعيت نزديکى شهرها بين چند فاميل يا قوم و قبيله تقسيم شده است.

جدول ميزان برداشت چوب (برحسب ۱۰۰۰ متر مکعب)

انرژى

يکى از عوامل مثبت صنايع، توليد انرژى الکتريکى ارزان و فروان در لائوس مى‌باشد. نيروگاه برق مستقر در سد نام‌نگاه‌ (Nam Negam) در هشتاد کيلومترى شمال وين‌تيان که در سال ۱۹۷۱ با ظرفيت توليدى ۳۰ هزار کيلووات احداث گرديد، نه تنها نياز داخلى را برآورده مى‌سازد، بلکه مقدار انرژى الکتريسيته هم به تايلند صادر مى‌نمايد. صادرات انرژى به تايلند بعد از سال ۱۹۷۸ با به ثمر رسيدن مرحله دوم توسعه و تکميل تأسيسات سد فوق‌الذکر افزايش يافت، (ظرفيت آن به ۱۰۰ هزار کيلووات افزايش يافت) و تا سال ۱۹۸۶ با به راه‌انداختن ۵ توربين، ظرفيت توليدى به ۱۵۰ هزار کيلووات افزايش يافت. لازم به توضيح است که سد نام‌نگاه با کمک اوپک و بانک جهانى ساخته شد. تا سال ۱۹۸۵، حدود ۹۰% از توليد انرژى سد مزبور، براساس قراردادى ده ساله در اختيار تايلند قرار گرفته است، تحت فشار بانک جهانى تايلند ناگزير پذيرفت که قيمت پرداختى را سه برابر افزايش دهد و سالانه ۹۰% به قيمت کنونى بيافزايد و بدين ترتيب از سال ۱۹۸۱، درآمد لائوس از اين طريق به ۲۵ ميليون دلار آمريکا بالغ گرديد، اين مبلغ ۵۰% صادرات اين کشور را تشکيل مى‌دهد و مهمترين منبع درآمد ارزى اين کشور به‌شمار مى‌رود.

کشور لائوس يکى از بزرگ‌ترين توليدکنندگان برق مى‌باشد که ظرفيت توليد آن در حال حاضر GWH ۸۷۰ است. بخش توليد برق دومين محل درآمد ارزش براى لائوس به‌حساب مى‌آيد و تايلند متعهد است که کليه توليد مازاد مصرف داخلى را خريدارى نمايد. از سال ۱۹۸۷ تا اواسط سال ۱۹۸۹، بر اثر خشک‌سالى و پائين آمدن سطح آب، توليد برق دچار خسارتى گرديد. توليد در سال ۱۹۸۹ بهبود يافت و به ۲۳ درصد رسيده و در سال ۱۹۹۰ اين ميزان افزايشدر سال‌هاى مالى ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ درآمد ارزى اين کشور از توليد الکتريسيته معادل ۱/۱۷ ميليون دلار رسيد. در سال ۱۹۹۴ ظرفيت توليدى انرژى به ۱۸،۰۰۰ مگاوات رسيده است که پروژه‌هاى جديدى جهت افزايش اين ظرفيت با سرمايه‌گذارى خارجى در دست اقدام دارد. يافته و به  درصد بالغ گرديد.

دامدارى و محصولات دريائي

توسعه دامدارى نيز بخشى از استراتژى دولت لائوس براى رفع کمبود مواد غذائى و سوء تغذيه در اين کشور مى‌باشد و دولت اين کشور مراکز زيادى براى پرورش حيوانات گوشتى و انواع طيور و بهبود نسل آنان جهت بالا بردن کيفيت و کميت آنها ايجاد نموده است. پيش‌بينى شده است در بين سال‌هاى ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ توليدات گاو، خوک و طيور اين کشور بيش از ۴۰ درصد افزايش داشته است.

جدول محصولات دریایی (برحسب ۱۰۰۰ تن)

صنعت در لائوس

در لائوس فقط ۶ درصد از توليد ناخالص داخلى به بخش صنعت اختصاص دارد و فقط ۱ درصد نيروى کار اين کشور در اين بخش فعاليت دارند و بيشتر در پايتخت و اطراف آن متمرکز شده است.

توليدات صنعتى در لائوس شامل صنايع دستي، توليدات ظروف و لوازم خانگي، ابزار و لوازم کشاورزي، موادشيميائي، انواع منسوجات، شکر، سيگار، کبريت‌سازي، آجرسازي، سفال و کاشى‌سازى و علاوه بر اين‌ها يک کارخانه ساخت مواد پاک‌کننده مى‌باشد. همچنين اولين کارخانه سيمان‌سازى با ظرفيت ۱۰ هزار تن در سال در نزديکى وين‌تيان با کمک ويتنام در لائوس ساخته شده است. ژاپن نيز يک کارخانه داروسازى در لائوس داير نموده که اگر با ظرفيت کامل کار کند مى‌تواند ۳۰ درصد از نيازهاى داروئى اين کشور را تأمين نمايد، و دولت اين کشور در نظر دارد با دريافت کمک‌هاى خارجى چند کارخانه کاغذسازي، شيشه‌سازي، پلاستيک‌سازى احداث نمايد.

جدول ميزان محصولات صنعتى

منابع و ذخاير معدنى

در لائوس منابع ارزشمندى از جمله طلا، مس قلع، آهن سرب، منگنز، گوگرد، سنگ‌گچ، پتاس، ذغال‌سنگ و سنگ‌هاى زينتى ‌گران‌بهاء به‌ مقدار فراوان يافت مى‌شود و در اواخر سال ۱۹۸۰ ذخاير نفت نيز در آن کشف شده است و احتمال دارد که با مطالعات و بررسى‌هاى جغرافيائى بيشتر ذخاير معدنى ديگرى نيز در آن کشف گردد. لازم به‌ذکر است که فقط مقدار کمى از اين منابع زيرزمينى استخراج و بهره‌بردارى شده است.

در امور بهره‌بردارى از ذخاير فوق، ويتنام و شوروى با اعزام متخصصين معدن و با کمک‌هاى تکنيکى به لائوس مساعدت‌هاى زيادى نموده‌اند. بهره‌بردارى از ذخاير سنگ‌گچ با کمک ويتنام از ۳۰ هزار تن در سال ۱۹۷۹ به ۹۸ هزار تن در سال ۱۹۸۵ رسيد. همچنين توليدات قطع تغليظ يافته لائوس در سال‌هاى اخير به بيش از ۱۵۰۰ تن در سال رسيده که تمام آن به شوروى صادر مى‌گردد.