دولت لائوس در راستاى ايجاد تحولات بنيادين و رشد اقتصادى اين کشور دومين برنامه توسعه اين کشور را براى سال‌هاى ۱۹۸۶ - ۱۹۹۰ تهيه و براى تصويب مالى آن قبل از پايان سال ۱۹۸۶ به کنگره حزب کمونيست تسليم نمود. اهداف عمومى اين برنامه مانند اهداف برنامه پنج ساله اول بود. ليکن بعضى استراتژى‌هاى ويژه درخصوص ايجاد تحولات اقتصادى پيش‌بينى و اجراء شد که بيانگر و منعکس کننده تجربيات دولت لائوس از دستاوردهاى برنامه‌هاى گذشته است. طى گزارشات ارائه شده، اولويت‌هاى در نظر گرفته شده براى اين برنامه عبارتند از:


۱. دگرگونى در توليدات کشاورزى و تأکيد بر روى محصولات غذائى قابل صادرات.


۲. اصلاحات و تقويت مديريت اقتصاد منجمله مديريت مجتمع‌هاى دولتى در رابطه‌ با افزايش تسهيلات سرمايه‌گذاري.


۳. بازسازى و احياء شبکه‌ راه‌هاى عمده در جهت اتصال لائوس به بنادر، و تقويت و راه‌هاى روستائي.


۴. افزايش پس‌اندازها و کاهش صنايع.


۵. اصلاح آموزش عمومى و سيستم آموزشى در جهت آموزش حرفه‌اى کادرها براى رفع نيازها به منابع انسانى در طول برنامه.


۶. اجراء پروژه‌هاى کوچک و متوسط بر اساس تجزيه‌ و تحليل‌هاى اقتصادى مورد نياز در بخش کشاورزى جهت رسيدن به خودکفائى در زمينه‌ برنج و حفظ يک ذخيره مناسب، متنوع ‌نمودن محصولات کشاورزى و افزايش توليد محصولاتى غير از برنج، همچون توليدات دامى و شيلات براى مصارف داخلى و صادرات مى‌باشد. افزايش بهره‌بردارى و بهبود حفاظت از منابع جنگل با تأکيد ويژه کنترل و کاهش تدريجى صدمات وارده به محصولات کشاورزى و توسعه اشتراکى نمودن فعاليت‌هاى توليدى کشاورزى از ديگر اهداف برنامه بود. دولت لائوس تصميم داشت تا طى اين برنامه با گسترش آبيارى و زير کشت قراردادن زمين‌هاى بيشتر، توليدات کشاورزى غير از برنج را به قهوه، ذرت، سويا، بادام‌زميني، نيشکر و توليدات چوب به ميزان ۵/۶ ميليون دلار براى ايجاد تجهيزات لازم براى انبار و ذخيره‌سازى برنج در چندين ايالت به مورد اجراء گذارد.


در بخش صنعتي، ميزان سرمايه‌گذارى لائوس براى توليدات محدود بود و به ۱۰ ميليون دلار بالغ مى‌شد که عمدتاً تأکيد بر روى صنايع زير بنائى مانند آبيارى الکتريسيته و جاده داشت. ليکن در سال‌هاى اخير دولت لائوس با توجه به منابع طبيعى اين کشور توجه خود را جهت ايجاد صنايع تبديلى مواد خام همچون، کتان و مصالح ساختمانى (براى سيمان، آجر و سراميک و غيره) معطوف و علاقمند است تا با توليد داخلى بعضى از اقلام وارداتى را مانند دوچرخه، شيشه پنجره و بطرى جايگزين نمايد.


همانطور که انتظار مى‌رفت، بخش حمل و نقل به لحاظ اهميت آن در توسعه اقتصادى بيشتر سهم را از منابع برنامه به خود اختصاص داد که در اين رابطه سياسي، اجتماعى و اقتصادى وجود داشت که اولويت سياسى در اين رابطه ايجاد يک وحدت ملى بين مناطق دور افتاده و در انزوا گرفته لائوس بود. دليل اجتماعى آن به خاطر نياز به داشتن راه براى رسيدن به مناطق روستائى به منظور انتقال آموزش و پرورش و خدمات بهداشتى بود، در حالى که اولويت اقتصادى در اين رابطه انتقال مازاد توليدى برنج به مناطقى که با کمبود روبه‌رو و نيز حمل و کالاهاى مصرفى و محصولات کشاورزى به مناطق ديگر بود. در برنامه پنج‌ساله دوم پيش‌بينى شده بود که ساليانه ۱۰۰ کيلومتر راه احداث گردد که بودجه‌اى برابر ۱۵ ميليون دلار به خود اختصاص داد.