اندونزى در دوره سوکارنو، بيشتر درگير فعاليت‌هاى بين‌المللى جهان سومى و ضد امپرياليستى بود. تشکيل کنفرانس آسيايي- آفريقايى باندونگ در سال ۱۹۵۵ نقطه عطفى در اين دوره بود که خود مقدمات تشکيل جنبش عدم تعهد را فراهم آورد. بدين سوکارنو، به‌ويژه در دوره بود در دوره دموکراسى ارشادي، سياست نزديک با شوروى و چين را در پيش گرفت. در همين دوره بود که اندونزى مواضع خصمانه‌اى عليه غرب اتخاذ نمود و با همسايگان خود درگيرى‌هايى پيدا کرد. اندونزى همچنين در ژانويه ۱۹۶۵ در اعتراض به انتخاب مالزى به‌عنوان يکى از اعضاء غير دائم شوراى امنيت، از سازمان ملل خارج شد و روابط خود را با جهان سرمايه‌دارى (ارگان‌هايى مثل بانک جهاني، صندوق بين‌المللى پول و پليس بين‌الملل) قطع کرد. ولى در پى سرکوب کودتاى حزب کمونيست اندونزى و روى کار آمدن سوهارتو، سياست خارجى اين کشور جهت تازه‌اى به خود گرفت و رو به غرب کرد. روابط با چين، به اتهام حمايت چين از حزب کمونيست اندونزى قطع شد و ارتباط با بلوک شرق محدود گشت. در سال ۱۹۶۷ اتحاديه ملل جنوب شرقى آسيا يا آسه‌آن تشکيل شد که متشکل از پنج کشور اندونزي، مالزي، تايلند، فيليپين و سنگاپور بود. بعدها بروئنى دارالسلام نيز، پس از استقلال به اين اتحاديه پيوست و اخيراً ويتنام به‌عنوان هفتمين عضو، وارد اين اتحاديه شد. هدف اصلى اين اتحاديه گسترش همکارى‌هاى اقتصادى بود ولى در عمل، تشکيل آن عامل مهمى بود در رفع اختلافات اعضاء اتحاديه و اتخاذ مواضعى يکسان در قبال مسائل بين‌المللى و به‌ويژه ايجاد سدّى در برابر نفوذ کمونيسم در منطقه.


در همين دوره اندونزى به تنش‌زدائى با همسايگان پرداخت و مجدداً وارد سازمان ملل شد (۱۹۶۶). روابط با کشورهاى غربى گسترش يافت و اندونزى از کمک‌ها و وام‌ها سالانه گروه بين‌المللى - کمک به اندونزي (IGGI)- به رياست هلند بهره‌مند شد. در سال ۱۹۹۲، به‌دليل دخالت‌هاى هلند در امور داخلى اندونزى و موکول نمودن کمک‌هاى اقتصادى به بهبود وضعيت حقوق بشر اندونزى خواستار انحلال اين گروه شد و اعلام نمود که ديگر کمکى از هلند دريافت نخواهد کرد. در همان سال (۱۹۹۲)، گروه مشورتى -کمک به اندونزي (CGI)به رياست بانک جهانى و متشکل از ۱۸ کشور و ۱۳ آژانس بين‌المللى تشکيل شد، که برنامه کمک‌هاى سالانه به اندونزى را ادامه دهد.


سپس در پى تحولات اواخر دهه ۱۹۸۰ در صحنه بين‌المللى و شروع روند فروپاشى شوروى سابق، اندونزى در روابط خود با بلوک شرق تجديدنظر کرد. در سال ۱۹۹۰ روابط با چين از سر گرفته شد و روابط با روسيه و ديگر کشورهاى بلوک شرق سابق، بهبود و ارتقاء يافت. در همين دوره اندونزى سياست خارجى فعال‌ترى را آغاز کرد و تلاش نمود تا نقش فعالى در حل مسائل منطقه‌اى و بين‌المللى ايفاء کند.