جمهورى قبرس در تاريخ ۱۶ آگوست ۱۹۶۰ به استقلال رسيد. در آن تاريخ قانون‌اساسى به‌وسيلهٔ آخرين فرماندار مستعمرهٔ قبرس سِر هاف فوت (Sir Hugh Foot)، کنسول يونان کريستوبلوس (Kiristo Bulus)، کنسول ترکيه تورل (Turel) و ماکاريوس از طرف جامعهٔ يونانى‌نشين و دکتر فاضل کاتچوک از طرف جامعهٔ ترک‌نشين قبرس به امضاء رسيد. وجود امضاءکنندگان نتيجهٔ اين حقيقت بود که قانون‌اساسى منبعث از ارادهٔ داوطلبانهٔ مردم نبوده، بلکه در پى معاهدهٔ زوريخ بود که بين يونان و ترکيه به امضاء رسيده بود. در اينجا جهت آشنائى با قانون‌اساسى جمهورى قبرس، لازم است تا نگاهى مختصر به آن بياندازيم. قانون‌اساسى به‌وسيلهٔ کميسيون مشترک قانون‌اساسى طبق قسمت هشتم معاهدهٔ لندن در ۱۹ فوريهٔ ۱۹۵۹ نوشته شد و اين کميسيون شامل نمايندگانى از يونان، ترکيه، جامعهٔ يونانى‌نشين و جامعهٔ ترک‌نشين قبرس بود. اما ساختار قانون‌اساسى متأثر از معاهدهٔ زوريخ بود و از قانون‌اساسى يونان و اروپا الهام گرفته بود (با توجه به اين مسئله يعنى توجه به قانون‌اساسى اروپائى در قانون‌اساسى قبرس نيز به اصول حقوق بشر و آزادى‌هاى اساسى توجه خاصى شده است).


ساختار قانون‌اساسى که در زوريخ توافق شد داراى دو اصل کلى مى‌باشد که عبارتند از:


- شناسائى موجوديت دو جامعهٔ يونانى و ترک بر جزيرهٔ به رغم تفاوت تعداد افراد و شناسائى برخورد مساوى در خصوص حقوق آنها و ديگر جوامع موجود در قبرس.


- ميل به خودمختارى با توجه به شرکت هر جامعه در حکومت و خوددارى از استيلاء جامعهٔ يونانى‌نشين قبرس در امور اجرائي.


در اينجا لازم است تا برخى از مواد مندرج در قانون‌اساسى ۱۹۶۰ قبرس را متذکر شويم: قبرس يک جمهورى مستقل و با حاکميت مستقل مى‌باشد، رئيس‌جمهور که بايد يونانى و معاون رئيس‌جمهور که بايد ترک باشد توسط جوامع يونانى و ترک‌نشين انتخاب خواهند شد (مادهٔ ۱). جامعهٔ يونانى‌نشين شامل تمام شهروندانى مى‌شود که در منطقهٔ يونانى هستند اين موضوع شامل آنها که زبان مادرى آنها يونانى است يا در سنت‌ها و فرهنگ اشتراک‌نظر دارند يا آنهائى که عضو کليساى ارتدوکس هستند مى‌باشد (مادهٔ ۲). جامعهٔ ترک‌نشين شامل تمام شهروندانى مى‌شود که در منطقهٔ ترک‌نشين هستند اين موضوع شامل آنهائى که زبان مادرى آنها ترکى است يا در سنت‌ها و فرهنگ اشتراک دارند يا آنهائى که مسلمان هستند مى‌باشد (پارگراف دوم همان اصل). شهروندان قبرسى که تحت هيچ‌کدام از اين دو جامعه نيستند سه ماه جهت انتخاب فرصت دارند که به جامعهٔ يونانى يا ترک‌نشين بپيوندند. طبق اين ماده ارامنه، لاتينى‌ها و مارونى‌ها به جامعهٔ يونانى‌نشين تعلق مى‌گيرند. قانون‌اساسى ۱۹۶۰ وضعيت مساوى را براى زبان‌هاى يونانى و ترکى قائل است، تمام قوانين، امور و فعاليت‌هاى ادارى و اجرائى و اسناد بايد به دو زبان يونانى و ترکى تهيه گردد (مادهٔ ۳). قانون‌اساسى حق مساوى براى برافراشتن پرچم ملى براى دو جامعه يونانى و ترک‌نشين قائل است (مادهٔ ۴). قانون‌اساسى روزهاى ملى هر جامعه را گرامى مى‌دارد (مادهٔ ۵). هر دو جامعه حق دارند تا روابط ويژه‌اى با کشورهاى يونان و ترکيه برقرار سازند، اين روابط شامل حق دريافت کمک‌هاى مالى جهت امور آموزشي، فرهنگي، تأمين معلمين و غيره مى‌باشد (مادهٔ ۱۰۸). تمام انتخابات براساس جدا بودن ليست‌هاى انتخاباتي، رأى جداگانه انجام خواهد شد (مواد ۳۹، ۶۲، ۶۳، ۸۶، ۱۷۲، ۱۷۸). تصميمات حکومتى به‌وسيلهٔ اکثريت مطلق گرفته خواهد شد و هيچ تصميمى بدون حمايت حداقل ۴ عضو يا اعضاء جوامع در حکومت (رئيس‌جمهور و معاون وي) گرفته نخواهد شد (مادهٔ ۱۷۶).