پارک‌هاى طبيعى

در کرواسى هفت پارک ملى وجود دارد، که سه پارک در مناطق کوهستانى است، پارک‌هاى رسينيک (Risnjak)، پالکلنتسا (Paklenica) و درياچه‌هاى پليتويتسا (Plitvica) و چهار پارک ديگر در مناطق ساحلي، کورناتى (‌Kornati)، مليت (Mliet)، برييونى (Brijuni) و کرکا (Krka) قرار دارند . هر يک از آنها داراى مناظر ويژه‌اى هستند. درياچه‌هاى پليتويتسا جزء ميراث‌هاى طبيعى جهان است که در حمايت يونسکو قرار دارند.


درياچه‌هاى پليتويتسا

اين منطقه متشکل از ۱۶ درياچه و مساحت درياچه‌ها ۲ کيلومتر مربع و مساحت کل پارک حدود ۲۰۰ کيلومتر مربع است. درياچه‌ها به‌وسيله آبشارهاى متعددى به‌هم پيوسته‌ هستند، با اين حساب که درياچه اول در ارتفاع ۶۳۶ مترى از سطح دريا و آخرين آن در ۵۰۲ مترى از سطح دريا واقع است . بزرگترين درياچه کوژياک است که در عين حال عميق‌ترين (۴۶ متر) آنها هم به‌شمار مى‌رود. پارک مذکور پوشيده از جنگل‌هاى انبوه و درختان اصلى آن صنوبر و کاج است. يکى از مکان‌هاى جالب جنگلى پناهگاه چوراکوا است که در آن صنوبرها و سروهاى غول‌پيکر با ارتفاع بيش از ۵۰ متر وجود دارد. اين پارک ملى به‌‌خاطر جانوران آن نيز بسيار مهم است. در آنجا خرس، گرگ و بسيارى از پستانداران کمياب ديگر زندگى مى‌کنند. همچنين در اين منطقه ۱۲۴ نوع پرنده وجود دارد که ۷۰ نوع آن داراى آشيانه هستند.



اين منطقه متشکل از ۱۶ درياچه و مساحت درياچه‌ها ۲ کيلومتر مربع و مساحت کل پارک حدود ۲۰۰ کيلومتر مربع است. درياچه‌ها به‌وسيله آبشارهاى متعددى به‌هم پيوسته‌ هستند، با اين حساب که درياچه اول در ارتفاع ۶۳۶ مترى از سطح دريا و آخرين آن در ۵۰۲ مترى از سطح دريا واقع است . بزرگترين درياچه کوژياک است که در عين حال عميق‌ترين (۴۶ متر) آنها هم به‌شمار مى‌رود. پارک مذکور پوشيده از جنگل‌هاى انبوه و درختان اصلى آن صنوبر و کاج است. يکى از مکان‌هاى جالب جنگلى پناهگاه چوراکوا است که در آن صنوبرها و سروهاى غول‌پيکر با ارتفاع بيش از ۵۰ متر وجود دارد. اين پارک ملى به‌‌خاطر جانوران آن نيز بسيار مهم است. در آنجا خرس، گرگ و بسيارى از پستانداران کمياب ديگر زندگى مى‌کنند. همچنين در اين منطقه ۱۲۴ نوع پرنده وجود دارد که ۷۰ نوع آن داراى آشيانه هستند.

کورناتى (Kornati)

کورناتى متراکم‌ترين مجمع‌الجزاير در مديترانه اروپائى است و بيشتر اين جزاير (۱۰۱ جزيره) باهم پارک مذکور را تشکيل مى‌دهند که توسط دريا احاطه شده است . مساحت جزاير ۵۱ کيلومتر مربع و مساحت کل پارک ۲۲۴ کيلومتر مربع است. ۲/۳ درصد مساحت جزاير متعلق به جزيره کورنات بوده و صد جزيره ديگر حدود ۲۲ کيلومتر مربع را شامل مى‌شوند. از لحاظ دورنمائى و ژئومورفولوژى صخره‌هاى مشهور عمودى آن بعضاً تا صد متر ارتفاع دارند. زيبائى مناظر مذکور، به‌‌واسطه ديوارهاى سنگى طولانى که (جزاير را شياردار مى‌کند) افزايش مى‌يابد و در ذهن چنين تداعى مى‌شود که اين ديوارها ساخته دست بشر است. جزاير برييونى به‌واسطه ويژگى‌هاى طبيعي، فرهنگى و تاريخى جالب‌ترين مجمع‌الجزاير منطقه ايسترا است. مجموع آنها ۱۴ جزيره با مساحتى معادل ۳/۷ کيلومتر مربع است که قسمت اعظم آن متعلق به جزيره برييونى بزرگ (۶/۵ کيلومتر مربع) مى‌باشد. عمده‌ترين ارزش طبيعى اين پارک ملى پوشش گياهى و جانداران دريائى آن است (يکى از دلايل معرفى آنها به‌عنوان پارک ملى پيوستن درياى اطراف به آن بود، بنابراين مساحت کل پارک بالغ بر ۳۶ کيلومتر مربع است). اين جزاير بهترين مکان براى رشد بلوط‌هاى جزيره‌اى و مديترانه‌اى است. قسمت اعظم برييونى بزرگ با پوششى از گياهان و درختان بومى و وارداتى به پارک مبدل شده است. ارزش کليدى اين پارک ملى به‌طور حتم به‌خاطر آثار فوق‌العاده تاريخى (مکان‌هاى وريگه (Verige) و کاشتروم (Kastrum) ) به‌جا مانده از دوران رومى‌ها و امپراتورى روم شرقى است.


کرکا (Krka)

رودخانه‌هاى مناطق سنگلاخى به‌لحاظ پديده‌هاى آبى و جغرافيائى کرکا عجيب است. از کل ۷۲ کيلومتر طول رودخانه حدود ۲/۳ کيلومتر آن در دره تنگ و باريک واقع است که در فلات شمال دالماتسى است. در اين دره ۷ آبشار آهکى وجود دارد و قسمت اعظم رودخانه در حقيقت درياچه‌هاى طولى و دراز است. زيرا هر قسمت توسط چشمه‌هاى زيرزمينى تقويت مى‌شود. اين آبشارها و درياچه‌ها با همان رويه و همزمان با درياچه‌هاى پليتويستا به‌وجود آمده‌اند، ولى اين‌ها از مقدار آب بيشترى برخوردار هستند. اکثر آبشارها طبقه، طبقه مى‌باشند. به‌طور مثال اسکراوينسکى بوک Skradinski-buk) ۴۵/۷) متر ارتفاع دارد و به ۱۷ طبقه و پله بزرگ و کوچک تقسيم شده است .


پاکلنيتسا (Paklenica)

پاکلنيتسا بخش کوچکى (۳۶ کيلومتر مربع) از بزرگترين رشته کوه کرواسى (وله‌بيت Velebit ) بوده و در قسمت جنوبى - ساحلى آن واقع شده است. ارزش اصلى اين پارک ملى در ترکيب جغرافيائى و پوشش گياهى و مناظره آن است. دره‌هاى تنگ و باريک ويليکا و ماسلانيتسا با عمق ۴۰۰ متر مشخص‌ترين دره‌ها از اين نوع مى‌باشند و جنگل‌هاى بالاى اين دره‌ها قسمت جنگلى - ساحلى وله‌بيت را تشکيل مى‌دهد. جاندارانى که در اين قسمت زيست مى‌کنند، يک‌سرى حشره‌هاى بومي، سوسمارها و پرندگان بى‌شمار و مشخصاً کرکس کله سفيد هستند. جالب‌ترين قسمت اين پارک ملى (دره پاکلنيتساى بزرگ مى‌باشد) که در نزديکى جاده ساحلى توريستى (۳ کيلومتر) قرار دارد. صخره ۴۰۰ مترى آنيچ - کوک (‌Anic-kuk) اين دره بهترين نقطه براى سنگ‌نوردى در کرواسى است.


ريسنياک (Risnjak)

ريسنياک توده سنگى (۱۵۲۸ متر) در گورسکى کوتار متراکم‌ترين قسمت جنگلى کراوسى است. دليل اصلى اعلام آنجا به‌عنوان پارک ملى پوشش جنگلى آن است. درختانى که در جاهاى ديگر يک محدوده وسيعى را دَربَر مى‌گيرد، در اينجا فقط در ۳۰ نوع کيلومتر فشرده شده است و اين به‌دليل موقعيت منطقه گورسکى کوتار است و داراى آب و هواى مختلف ساحلي، اقليمي، کوهستاني، ديناريتس (Dinaric) و آلپى است. در اين پارک ملى ۳۰ نوع گياه وجود دارد که ۱۰ نوع آنها جنگلى است. پراکندگى جنگل‌ها با توجه به ارتفاع شکل گرفته است و آن شامل برگشتگى و فرورفتگى بسته در عمق است. منطقه صخره‌اى تيز و لخت ريسنيک با گياهان کوتاه‌قد آن مشهور است. با اينکه اين پارک خيلى بزرگ نيست و بيش از ۳۰ کيلومتر مربع وسعت ندارد ولى به‌خاطر وجود بعضى از حيوان‌هاى کمياب، داراى اهميت ويژه‌اى است مثل: سياه‌گوش (گربه وحشي)، بزکوهى و خرس.

وله‌بيت (Velebit)

از لحاظ مشخصات طبيعى وله‌بيت مهم‌ترين کوهستان کرواسى است. وله‌بيت براى زمين‌شناسان، گياه‌شناسان، کوهنوردان و کسانى که از مناظر کاملاً طبيعى لذت مى‌برند، بسيار جالب است. در دو سوى شيب اين کوهستان، دو طرف ساحلى آن لخت و سنگى است و سوى ديگر آن به‌نام ليکا سايه‌دار و جنگلى است. جالب‌ترين بخش اين کوهستان خط‌الرأس آن است که دليل آن وجود پديده‌هاى نمايشي، بونيکال (مربوط به گياه‌شناسي) و برجستگى‌ها است. اينجا قلمرو صخره‌هاى افسانه‌اي، دولاب‌هاى جنگلى و قلل لخت با چشم‌انداز از درياى آبى و جزاير متعدد است. گياهانى مانند يجينى و ليبيت براى گياه‌شناسان خيلى با ارزش هستند. کمى قبل از سال ۱۹۷۸ وله‌بيت از لحاظ بين‌المللى به‌عنوان پارک شناخته شد و زير پوشش يونسکو قرار گرفت .


مليت (Mliet)

پارک ملى مليت به وسعت ۳۱ کيلومتر مربع در قسمت غربى جزيره مليت قرار داشته و يک‌سوم اين جزيره را شامل مى‌شود. براى به رسميت شناختن آن به‌عنوان پارک ملى دلايل کافى وجود داشت: شکل خاص ساحل آن که دو درياچه (بزرگ و کوچک) آن را مشخص مى‌کند و همچنين خواص فيزيکي، شيميائى دريا که آن را با اهميت مى‌سازد. زمانى‌که اين تورفتگى‌ها به‌‌واسطه بالا آمدن آب دريا بعد از عصر يخبندان (در هزاران سال قبل) به زير آب رفتند، ارتباط آنها (درياچه‌ها) با درياى آزاد فقط از طريق يک گذرگاه چندمترى که تقريباً غيرقابل رؤيت است، پديد آمد نام آن ‌هم برگرفته از اين امر است. اين بخش يکى از سرسبزترين مناطق مديترانه است. جنگل‌هاى کاج و بلوط و استپ‌هاى بسيار در چنين طبيعت متنوعى دو يادگار بسيار باارزش تاريخى - فرهنگى را در خود جاى داده است. در يکى از جزاير اين درياچه‌ها صومعه‌اى از قرن ۱۲ باقى‌مانده که اکنون به‌صورت هتل درآمده است. هم‌چنين آثار يک قصر قديمى در دهکده پلوچه موجود است.