مشخصهٔ بارز کشاورزى در کرواسى عدم رشد و توسعهٔ کافى زراعت و پراکندگى آن است. ريشه اين مسئله به نوع تربيت و فرهنگ کشاورزي، فقدان امکانات يا پائين بودن آنها براى به سرانجام رساندن محصولات کشاورزى و کمبود ابزار و وسايل شخم‌زنى برمى‌گردد. قابل ذکر است که باغدارى و پرورش انگور نيز به‌طور کلى از رشد خوبى بهره‌مند نيستند. وضعيت اقتصادى و کشاورزى روستائيانى که براى خودشان کار مى‌کنند و ۹۰% شاغلين سيستم کشاورزى کشور را تشکيل مى‌دهند، از رشد و توسعه بازمانده و بدين ترتيب کشاورزى و شاخه‌هاى وابسته به آن هر روز ضعيف‌تر شده است. در بخش‌هائى که امکان کارى غير از کشاورزى و شاخه‌هاى وابسته به آن هر روز ضعيف‌تر شده است.


در بخش‌هائى که امکان کارى غير از کشاورزى نيز وجود دارد و به اصطلاح براساس يک سيستم ترکيبى اداره مى‌شود، درآمد ايجاد شده بيشتر از راه‌هاى غيرکشاورزى است. افزايش مهاجرت از روستاها باعث شده که آنها در شهرها مستقر شده و يا به روستاهائى کوچ کنند که از نظر امکانات شغلى و اقتصادى در وضعيت بهترى مى‌باشند. دولت کرواسى در جهت مقابله با جريان اين مهاجرت‌ها دست به اقداماتى زده است. نتيجه اين اقدامات مى‌تواند افقى اميدوارکننده را در مقابل شرکت‌هاى تجارى که در اين زمينه‌ها مشغول به‌کار هستند، باز کند. از جمله کارهائى که در دست اقدام است تطابق استانداردهاى موجود در کرواسى با استانداردهاى بين‌المللى است از جمله آنها در بخش‌هاى تکنولوژى جديد، دامپزشکى و نظارت بهداشتي، استاندارد توليد، در بخش کشاورزى مکانيزه شده، صنايع غذائي، محيط زيست و ... بدين ترتيب شرايط ايده‌آلى براى کار کشاورزى و بازار مربوطه در حالت خصوصى ايجاد مى‌شود.


در اينجا بايد به طرح‌هائى که سرمايه‌هاى خارجى را متوجه خود مى‌کند اهميت ويژه‌اى داد. اين طرح‌ها و برنامه‌ها عبارتند از: طرح توليد ذرت، ميوه و سبزيجات زودى هنگام، ماهيگيرى در آب شيرين و دريا، طرح افزايش مصارف توريستى در رابطه با يک سرى از محصولات کشاورزي، طرح پيشرفت سيستم مرغداري،طرح سيگار، غذاى سالم، طرح افزايش تعداد اسب، طرح گوشت مرغوب گوساله و گاو در نواحى کوهستاني، طرج جمع‌آورى داروهاى گياهى و طرح گسترش شکار.


در سال ۱۹۹۱، سازمان خواروبار و کشاورزى سازمان ملل (فائو) برآورد کرد که نزديک به ۲۶ درصد از مجموع اراضى کرواسى زير کشت قرار داشت گرچه جنگ داخلى که در همان سال شروع شد، بيشتر زمين‌هاى قابل کشت را از بين برد. (ضمناً، بسيارى از محصولات کشاورزى کرواسى در اسلاونى شرقى متمرکز بود که اينکه در اشغال نيروهاى جدائى طلب صرب قرار دارد). محصولات عمده کشاورزى عبارت است از: ذرت، گندم و چغندرقند. بخش کشاورزى (شامل جنگلدارى و شيلات) ۸/۱۵ درصد از توليد ناخالص مواد را در سال ۱۹۹۲ دربرمى‌گرفت و ۸/۴ درصد از کل نيروى انسانى (به‌استثناء بخش خصوصي) را در سال ۱۹۹۲ کاهش داشت.

مديريت منابع آبى

با نگاهى به وضعيت جغرافيائى و آب و هوائى کرواسى به خوبى مشخص مى‌شود که اين کشور از نعمت آب به مقدار زيادى بهره‌مند مى‌باشد. درياى آدرياتيک و رودخانه‌ها و درياچه‌هاى کوچک و بزرگ از آن جمله مى‌باشند. بيشتر اين آب‌ها، مثل رودخانه ساوا (Sava)، دراوا (Drava) و دوناو (Dunav) مربوط به حوزه درياى سياه هستند و مقدار کمترى از آنها مربوط به درياى آدرياتيک مى‌باشد. سيستم‌هاى هدايت آبى از مهم‌ترين مسائل اقتصادى است. اثر تخريبى آب در اين کشور زياد است. اگرچه سيل‌بندها افزايش يافته و هر روز وضع بهتر مى‌شود ولى خطر ايجاد سيل نيز هر روز افزايش مى‌يابد.


وضعيت آب و هوائى در کرواسى طورى است که انشعابات آبى از جمله مهم‌ترين مسائل را تشکيل مى‌دهند. زمين‌هاى در دست اصلاح و آبادى شامل ۸/۱ ميليون هکتار است که در آن ۶،۶۰۰ کيلومتر کانال‌کشى اصلي، ۲۶،۴۰۰ کيلومتر کانال‌هاى انشعابى و پمپ آب احداث شده است. انجام لوله‌کشى زيرزمينى در حدود ۱۶۱،۰۰۰ هکتار را دربرگرفته که در اين مورد رقم زيادى را نشان نمى‌دهد. گسترش اقتصادى و به‌خصوص گسترش توريسم در درياى درياتيک و بقيه مناطق باعث شده که به‌طور مشخصى سيستم‌هاى تغذيه آبى گسترش و توسعه يابد. در هر صورت قابل ذکر است که فقط حدود ۶۳% مردم کرواسى از لوله‌کشى عمومى آب استفاده مى‌کنند. گسترش و رشد غيرمسئولانه کارخانه‌ها (در بيشتر مواقع) باعث آلودگى انواع آب‌هاى زميني، زيرزميني، درياچه‌ها و دريا شده که البته در کرواسى در حدود ۲۰% از کل آب‌هاى آلوده تصفيه مى‌شود.

اقتصاد جنگل

جمهورى کرواسى يک کشور جنگلى است که متوسط وسعت جنگل‌هاى آن خيلى بيشتر از متوسط جنگل‌هاى اروپا است. در کرواسى حدود ۴/۲ ميليون هکتار جنگل و زمين جنگلى وجود دارد که حدود ۴۳ درصد کل زمين‌هاى کشور را دربرمى‌گيرد. با توجه به وجود متخصصان از صدسال پيش تا به حال قسمتى از جنگل‌هاى کرواسى تقريباً به خوبى حفظ شده است. جنگل‌هاى دينارسکوگ گوريا از درخت‌هاى کاج، بلوط و شبيه به آت تشکيل شده است. اين نوع جنگل‌ها اساس و پايه اقتصادى و اکولوژى دارند. وسعت اين جنگل‌ها در حدود ۳/۱ ميليون هکتار است. بقيه جنگل‌ها و زمين‌هاى جنگلى با سطحى در حدود ۱/۱ ميليون هکتار تقريباً از بين رفته و بازسازى دوباره آن امکان‌پذير نيست، بدين ترتيب که از هر سه درخت يکى آسيب‌ديده و در حدود ۱۰% از تمامى اين درختان تا چند سال آينده خشک خواهد شد. درخت‌هاى کاج و بلوط در اين ميان بيش از همه آسيب ديده‌اند. بدين ترتيب در حدود۳۲% جنگل‌هاى کرواسى هم‌اکنون آسيب ديده‌اند. وضعيت چوب جنگل‌ها هر روز بدتر مى‌شود. بيشترين آسيب‌ها به درختان کاج و بلوط وارد شده است. ارزش اقتصادى و اکولوژى جنگل‌ها نيز روز به روز بيشتر کاهش مى‌يابد. اين بايد در حد فراکشورى حل شود زيرا در حدود ۵۰% آلودگى‌ها از خارج به کرواسى مى‌رسد. هر سال برحسب آمار ۸ ميليون متر مکعب چوب در جنگل ايجاد شده و ۶ ميليون متر مکعب از دور خارج مى‌شود و به همين ترتيب ۷۰،۰۰۰ نفر کارگر در اين رشته مشغول به‌کار مى‌باشند. دو برابر اين تعداد، افرادى هستند که در ارتباط با اين صنعت (چوب) اشتغال دارند.


استفاده اقتصادى از جنگل‌ها چيز شناخته شده‌اى است که به اين موضوع بايد مسئله استفاده عمومى از جنگل را اضافه کرد. از جمله مواردى که مى‌تواند به رشد اقتصادى آينده کرواسى کمک کند مسئله جنگل‌ها است، بدين ترتيب که سياست دولت بايد براساس گسترش جنگل‌ها بوده و از طريق سياست‌هاى مالياتي، يارانهٔ توليدات جنگلى را افزايش دهد که مشخصاً براى زندگى انسان مهم است و بالاخره بايد با استفاده بيشتر از خاصيت عمومى جنگل‌ها از قبيل ورزش، تفريح که به سلامتى مربوط مى‌شود آنها را نيز ترويج داد. فقط قسمت کمى از توليدات جنگلى است که براى توليدات اجناس به‌کار مى‌رود.