چين از نظر آب و هوا داراى بادهاى موسمى است. توده‌هاى هواى سرد بخش‌هاى عمده‌اى از اين سرزمين را در زمستان در بر مى‌گيرد. در تابستان اين شرايط تغيير مى‌کند و فصل بارندگى اکثر مناطق در شرق و جنوب کشور، تابستان هست. از جنوب کشور، تابستان هست. از جنوب به شمال، شش منطقه وسيع آب و هوايى وجوه دارد.


بطور کلى شبه جزيره لى‌جو خى‌نن و جزاير درياى جنوب چين، استان گواندونگ و قسمت جنوبى استان‌هاى تايوان و يون‌نان داراى آب و هواى استوايى هست.


استان هيلونگ‌جيانگ در شمال شرقى داراى تابستان کوتاه و خنگ و زمستان سخت مى‌باشد. مناطق اطراف دره‌هاى خواى‌خه و چانگ‌جيانگ در شرق گرم و مرطوب و چهار فصل آن مشخص مى‌باشد.


منطقه مغولستان داخلى سين‌کيانگ در شمال غرب داراى هواى متغير در طور يک روز است. گفته مى‌شود کت پشمى در صبح و لباس بسيار نازک در ظهر مورد نياز است. بعضى از مناطق در فلات يون‌نان ـ گويى‌جو در جنوب غربى چين داراى زمستان ملايم و تابستان خنک هست مانند کون‌مينگکه به شهر هميشه بهار معروف مى‌باشد.


فلات تبت داراى شرايط آب و هوايى خاص مى‌باشد. هواى آن سرد بوده ولى آفتاب کافى دارد. در بعضى از مناطق کوهستانى آن آب و هوا کاملاً با تنگه‌هاى عميق و باريک آن متفاوت است.



بادهاى موسمى تابستان باعث باران کافى در مناطق ساحلى بخصوص در شرق و جنوب مى‌شود ولى از مقدار آن بطور قابل توجهى در شمال و غرب کاسته مى‌شود. بطور مثال ميزان بارندگى در شمال شرقى بين ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ ميليمتر، در دره رود زرد بين ۶۰۰ تا ۸۰۰ ميليمتر، جنوب فلات چانگ‌جيانگ و گويى جو حدود ۱۰۰۰ ميليمتر و در تايوان و جزيره خى‌نن متجاوز از ۲۰۰۰ ميليمتر است. در حاليکه غرب مغولستان و سين کيانگ کمتر از ۲۵۰ ميليمتر بارندگى دارند.